Гэта ўрачыстая і вельмі запамінальная цырымонія.
Großer Zapfenstreich — у літаральным перакладзе «вялікі ўдар па піўным кране» — вышэйшая вайсковая цырымонія ў Германіі, якой могуць удастоіцца не толькі вайскоўцы, але і грамадзянскія, піша рускамоўнае медыя пра Берлін GENAU.
Праходзіць яна рэдка, выглядае нават трохі містычна: цемра, выстраіліся ў строй салдаты з паходнямі, аркестр Бундэсвера іграе ўрачыстыя маршы, выносяць сцягі, праходзіць ганаровая варта. Адзін раз убачыце — не забудзеце. Олаф Шольц, які пакідае пасаду канцлера, напэўна не забудзе — менавіта дзеля яго сёння ў Берліне перакрыюць вуліцы ля Міністэрства абароны.
Але адкуль такая дзіўная назва? Пры чым тут піўны кран? Упершыню выраз Großer Zapfenstreich згадваецца ў 1596 годзе. У тыя часы афіцэр, які суправаджаўся барабаншчыкам або флейтыстам, па вечарах абыходзіў карчмы і ўдарам палкі па кране піўной бочкі сігналізаваў: усё, хопіць — дапівайце і па намётах. Пасля гэтага падаваць алкаголь было забаронена, а за спробы працягу строга каралі.
З часам традыцыя эвалюцыянавала і рабілася ўсё больш урачыстай. У сучасным выглядзе яна з'явілася ў першай палове XIX стагоддзя. Але назва з кранам засталася.
Каб дадаць цырымоніі індывідуальнасці, ганароваму герою дазваляюць выбраць тры музычныя творы — аркестр іх развучыць і сыграе ў яго ці яе гонар.
Так Ангелу Меркель праводзілі пад Ніну Хаген — тады гэта здавалася панк-жэстам і выклікала нямала абмеркаванняў.
А што абраў Шольц? Вось яго трэкліст:
The Beatles — In My Life. Спакойная, прыгожая, з псеўдабахаўскім пройгрышам на клавішах. Амаль заўсёды тырчыць у спісах лепшых песень усіх часоў.
Aretha Franklin — Respect. Легенда шасцідзесятых, знакавая песня ў гісторыі поп-музыкі. Верагодна, праходзіць у Шольца па разрадзе рок-н-ролу.
І нарэшце — другі Брандэнбургскі канцэрт Баха. Тут усё сімвалічна: пасля адстаўкі Шольц стане звычайным дэпутатам ад Патсдама — сталіцы Брандэнбурга. Такі вось музычны намёк.
А ўжо заўтра Бундэстаг павінен прагаласаваць за новага канцлера — Фрыдрыха Мерца.
Цяпер чытаюць
«Быў упэўнены, што я недатыкальная асоба для расіян». Першае інтэрв'ю Юрася Зянковіча на свабодзе3
Каментары