Каментары да артыкула

Як склалася ў эміграцыі жыццё 22‑гадовай «тэрарысткі» Дануты Перадні, якую вызвалілі па памілаванні

  • Renata
    20.09.2025
    [Рэд. выдалена]
  • Лямпачка
    20.09.2025
    Дарагая Данута! Светлая, мужная дзяўчына! Вельмі прыкра, што табе давялося прайсці праз усё гэта. Але не азірайся на былых аднакурснікаў! Мяне адлічылі за палітыку на 20 год раней. Не пасадзілі, але ў 20 адлічэнне х універсітэта выглядала канцом свету, ганібай, правінай перад бацькамі. Давялося ехаць вучыцца за мяжу. Зараз я думаю, што Бог вывеў мяне з Егіпту. Маю добрую адукацыю, добрую працу, добрую сям’ю і добры пашпарт. Маю ўласны дом і магчымасці для дзяцей. Маю сродкі падтрымліваць бацькоў. Маю магчымасці адпачываць ля акмяна. Каб не тая гісторыя з адлічэннем - не было б і гэтага. А аднагрупнікі... Многія па-сёння не маюць ўласнага жытла, многія адпачываюць не на моры, а на агародзе. Гляджу фота дзяцей у інсце з беларускіх школ, уяўляю, што мае выхоўваліся б такім жа чынам... Ні пра што не шкадую! (Хіба толькі пра тое, што каб ні гэты лысы чорт, я магла б месць тое ж самае, толькі на Радзіме!)
  • Найперш не галасі!
    20.09.2025
    Лямпачка, вось пра тое што ў дужках усе і шкадуюць.
    Беларускі патрыятызм нават самы нягучны, маўклівы вельмі да месца прывязаны.
    Як яшчэ пісаў Скарына, "где родились и вскормлены суть по бозе к тому месту великую ласку имають". К тому месту.
  • цыкада
    20.09.2025
    это помилование - как попытка смыть кровь дождём, который агрофюрер и прикорытные чудовища сами вызвал из наших слёз
  • А думать?
    20.09.2025
    Отличница, а мозги где публиковать при диктатуре такое? Вывод: образование не гарантия наличия ума.

 

Заўвага:

 

 

 

 

Закрыць Паведаміць