«Як Вольскі прыходзіў з ператрусам да Коласа, а Крапіва і Глебка даносілі на калег». Апублікаваныя жахлівыя ўспаміны Рыгора Бярозкіна пра рэпрэсіі 1920—1940-х
-
09.11.2025Аляксандр, вам цяжка? А я вось праз данос калегі, якая імкнулася здаваць як мага больш, каб толькі яе не краналі, прайшла праз катаваньні і страціла здароўе. А калега запісалася ў даносчыкі КДБ. Такія, як вы, яе таксама не асудзілі, яе на працы падтрымалі, а ўсе лічылі вінаватай мяне, таму што яна была вымушана, а я не пайшла на супрацоўніцтва з КДБ.
-
09.11.2025Ва ўсякім разе, ганебныя ўчынкі, зробленыя пад страхам рэальнай пагрозы, павінны разбірацца вельмі-вельмі канкрэтна. Расплывістыя абвінавачанні ў такіх выпадках нічога не значаць. Недарэчна было б, напрыклад, абвінавачваць мільёны людзей ва ўзняцці рук на сходах за расстрэл "ворагаў народа".
-
09.11.2025Аляксандр, тое што Крапіва усё жыцце быў партыйным прсытасаванцам, ведае кожны 2 ці 3 беларускі пісьменнік або крытык, даваеннга ці пасляваеннга часу (Васіль Быкаў, Сяргей Грахоускі, Леанід Маракоў і інш.)
-
09.11.2025fui, так Вы пішаце пра данос. А дзе Вы ўбачылі менавіта даносы, напісаныя Крапівай і Глебкам? На каго яны пісалі "даносы", пра што менавіта? Ні намёку ж пра гэта нідзе няма.
-
09.11.2025Цікаўна
-
09.11.2025Лукаш Бэндэ таксама за Янкам Купалам наглядау́ ды даносіу́
-
09.11.2025А кніга друкавацца будзе? Нязмушаная праўда гэта вельмі цікава і, па-мойму, вельмі важна для сучаснікаў.
-
09.11.2025Странно, а ведь режиму сейчас даже очень выгодны подобные публикации. Внести замешательство в строй и т.д. И такого должно быть больше, но почему-то архивы не вскрывают.
-
09.11.2025Дзеці і ўнукі чэкістаў звычайна робяцца адраджэнцамі, так што ўсё нармальна, усё будзе Бела-Русь
-
09.11.2025У кожнага народу былі і будуць свае Ісусы, іідуды, Лангіны.
Для адных Каліноўскі ды Лапіцкі прыклады годных сыноў Айчыны, для іншых Муравьёў ды Цанава - улада.
Кожны робіць свой выбар, выбіраючы гонар ды годнасць, ці падпарадкаванне ды страх. -
09.11.2025зямелька
А тое, пра што напісана - прызнанне "віны", рашэнне "цалкам стаць на партыйную лінію" - гэта зневажальна, але ніяк не даносы. І цяжка нам папракаць людзей, рабiўшых гэта пад страхам амаль немiнучага арышту.
Больш за тое, менавіта Крапіва адным з першых, у 1939 годзе, напісаў у сваёй п'есе пра несправядлівае абвінавачванне ўяўнага "ворага народа" ("Хто смяецца апошнiм").