Беларуская айцішніца Эля распрацавала свой рэцэпт сыркоў, падобных да тых, што з пандай. І паспяхова прадае іх у Варшаве
Мастачка Эля занялася вытворчасцю сапраўдных беларускіх сыркоў год таму ў Польшчы. Яна прадае іх анлайн і ў адной з кавярняў Варшавы. Ванільныя, какосавыя, шакаладныя, з ягадамі… Дзяўчына расказала пра попыт на глазураваныя сыркі, смак, які стаў хітом гэтага сезону, і асаблівасці свайго рэцэпту.
Фота тут і далей: pan_serek_warszawa / Instagram
Ад 9 да 12 рублёў за сырок
Эля разам з сям’ёй з’ехала з Беларусі ў 2021-м. Яе мужа двойчы затрымлівалі за ўдзел у пратэстах — пара вырашыла не чакаць трэцяга разу і пераехала ў Львоў. Адтуль, пасля пачатку поўнамаштабнай вайны, — у Варшаву. На новым месцы Эля знайшла працу ў галіне камп’ютарнай графікі. Яе муж таксама ў IT — праграміст.
Эля. Фота: асабісты архіў
«Мы жывём у раёне Прага-Паўднёвая, дзе ёсць выдатная беларуская кавярня «Какава. Беларуская выпечка». Мы з мужам туды часта заходзілі — раз на тыдзень дакладна, — кажа яна. — І ў нейкі момант я падумала, што было б класна рабіць яшчэ нешта сваё з ежы. Кандытарскай справай я цікавілася даўно, адразу неяк прыйшло ў галаву, што можна рабіць сыркі — сярод беларусаў яны карыстаюцца попытам. У палякаў папулярная выпечка, шмат тортаў, а ніша з сыркамі вольная».
Год таму Эля атрымала дазвол ад санстанцыі на вытворчасць сыркоў на сваёй уласнай кухні, якую трэба было там зарэгістраваць: сабраць пэўны пакет дакументаў, напрыклад, наконт вентыляцыі і вывазу смецця.
«Гэта каштуе грошай, але не вельмі складана, бо ёсць спецыялісты, якія дапамагаюць усё аформіць», — кажа дзяўчына.
Інвестыцыі былі мінімальныя: кухонны камбайн, формы і тарка. У меню ў Элі ёсць класічныя (вяршкова-ванільныя) сыркі, шакаладныя (з какавай), безлактозныя, з ягаднай начынкай (вішнямі, малінамі і буякамі), какосавыя, без цукру. Шакалад — ад белага бельгійскага да звычайнага малочнага. Цэны — ад 11 да 15 злотых за штуку (ад 9 да 12 беларускіх рублёў).
Pan Serek — такую назву абралі для прысмакаў.
«Начынка з замарожаных ягад — так патрабуе санстанцыя. Варэнне вару сама, часам з эрытрытолам (нізкакаларыйны падсалоджвальнік. — НН) замест цукру. У гэтым годзе нечаканым хітом стаў смак «фундук» — падобны да Ferrero Rocher, толькі ў выглядзе тварожнага сырка. Зімой раблю святочныя — з імбірным печывам і яблыкам», — расказвае Эля.
«Важыць сырок 82 грамы — у два разы больш за беларускі з пандай»
Дзяўчына стараецца як мага менш дадаваць у сыркі цукру, не выкарыстоўвае пэўныя яго віды, напрыклад, глюкозу, якая застаецца мяккай пасля замарозкі. Менавіта таму начынка ўнутры атрымліваецца даволі цвёрдая.
«А калі начынка пачынае крыху раставаць, з’яўляецца шмат ягаднага соку. Дадаю толькі зусім трошкі жэлаціну — без крухмалу, каб маса заставалася натуральнай, толькі трохі больш шчыльнай. Але частка соку ўсё адно выдзяляецца. Таму пасля таго, як пакрыем сыркі шакаладам, мы яшчэ акуратна «заштукатурваем» бакавінкі, каб увесь гэты сок заставаўся ўнутры і насычаў сырок», — кажа Эля.
Важыць адзін сырок 82 грамы — гэта амаль у два разы больш за беларускі зялёны сырок з дзяўчынкай ці з пандай.
Першыя партыі Эля раздавала сябрам, збірала водгукі. Пасля прапанавала супрацоўніцтва кавярні «Какава», дзе сталі прадаваць яе сыркі. Потым падключыла продаж праз інстаграм.
«Спачатку я паглядзела, якія рэцэпты ёсць у адкрытым доступе ў інтэрнэце, — кажа дзяўчына. — Параўнала некалькі варыянтаў, выбрала той, што падаўся мне найбольш прыемным, і зрабіла па ім. Але вынік не вельмі спадабаўся — атрымалася занадта салодка. Таму я значна зменшыла колькасць цукру. Потым яшчэ крыху папрацавала над тэкстурай: у нас ёсць зручная тарка, такая прафесійная, каб не праціраць праз сіта. Я нават бачыла падобную ў Сэдрыка Грале — гэта вельмі вядомы французскі кандытар. У адным з яго відэа я заўважыла менавіта такую тарку: італьянскія бабулі праз яе праціраюць памідоры, а я вось — тварог. Так паступова дапрацавала рэцэпт, і цяпер ён сапраўды выдатны».
Колькасць замоваў — ад пяці да ста сыркоў на тыдзень
Дапамагае з вытворчасцю Элі яе муж: ён робіць тварожны корпус сырка, яна пакрывае шакаладам. Абгорткі — таксама зона адказнасці мужчыны.
«Фольгу наразае ён — у яго гэта атрымліваецца вельмі акуратна. Калі мы толькі пачыналі, падбіралі патрэбны памер: я нават зрабіла макет сырка з паперы. Мы абгортвалі яго, каб паглядзець, якой шырыні павінна быць фольга — каб потым замовіць рулоны патрэбнага памеру», — тлумачыць яна.
Пакупнікі ў Элі пераважна беларусы і ўкраінцы. Палякі, па словах дзяўчыны, не любяць сыркі і замовы звычайна не робяць анлайн.
«Попыт ёсць — людзі сумуюць па беларускіх сырках, — кажа Эля. — Некаторыя нават кажуць, што мае смачнейшыя за тыя, што цяпер у Беларусі. Колькасць замоў бывае розная: ад пяці да ста сыркоў на тыдзень. Сто — гэта каля 14—16 гадзін працы. Ёсць пастаянныя кліенты, якія замаўляюць вялікімі партыямі, а ёсць тыя, хто бярэ па адной штуцы. Самі сыркі прадаю замарожанымі, рэкамендую з’есці за два месяцы, але людзі захоўваюць і па паўгода».
«Палякі кажуць «сырка», але для іх гэта чызкейк»
Па словах Элі, нешта зарабіць на такім бізнэсе можна, калі прадаваць сыркі напрамую, а не праз кавярні.
«Каб утрымаць канкурэнтную цану, яны просяць у мяне вялікую зніжку. Але ў выніку мне становіцца нявыгадна працаваць, бо і ў мяне свае выдаткі. У нас ёсць адна кавярня, з якой мы супрацоўнічаем — з ёй зручна і прыемна працаваць. А з астатнімі выходзіць так, што мы амаль нічога не зарабляем.
Мне падабаецца мая асноўная праца — яна стабільная і прыносіць больш даходу. А сыркі — гэта хобі, творчы праект, які дае радасць. Мне цікава вучыцца маркетынгу, рабіць прыгожыя фота, разбірацца, як прасоўваць свой брэнд».
Дарэчы, чаму прадукцыю назвалі «Пан сырок», а не «Пані»?
«Бо «сырок» — гэта хлопчык! Палякі кажуць «сырка», але для іх гэта чызкейк. А ў нас «Пан сырок» — свой, беларускі».