Tvajamajaniepanimać: fienistył u kroplach
A vy traplali ŭ takija situacyi? Abmiarkoŭvajcie!
Piša Źmicier Daškievič.
Čas ad času traplajučy ci to ŭ śmiešnyja, ci to ŭ trahičnyja moŭnyja historyi zaŭsiody ŭzhadvaju vykazvańnie šanoŭnaha pana Andrej Dynko, jaki niejak adznačyŭ, što «nikoli nie sustrakaŭ nieparazumieńniaŭ pry vykarystańni biełaruskaje movy». Ja tady šče ździviŭsia, mo pan z chaty vychodzić tolki na pracu ŭ redakcyju NN, a z pracy — adrazu da domu? Adnak pan Andrej Dyńko zapeŭniŭ, što šmat dzie chodzić: i ŭ «Vitalur», i ŭ himnaziju, i inšyja miescy naviedvaje.
Ja, kaniečnie, ździviŭsia jašče bolej, ci pra tuju samuju movu my z panam Andrejem havorym? Bo ja-ta zaŭsiody traplaju ŭ trahikamičnyja moŭnyja historyi. I voś dniami, trapiŭšy ŭ čarhovuju, vyrašyŭ jaje i nastupnyja zapisvać pad ahulnym nazovam #tvajamajaniepanimać. Zaprašaju ŭsich inšych udzielnikaŭ biełaruskomoŭnaje prastory vykarystoŭvać dadzieny chešteh i dzialicca svaimi pryšpiłami ź inšymi. Kali-niebudź, źbiarem hetyja zamaloŭki pad adnoj vokładkaj.
Hetak ža. Pryjšli my z Maraju ŭ načnuju apteku na vulicy Jakuba Kołasa, kab nabyć leki dla «bacika Daida».
— U vas fienistył u kroplach jość? — pytaju tryvałym hołasam, choć i adstajali my paŭhadzinnuju čarhu.
— Fienistił, eto ot alerhii, a ukropnaja vodička, eto na osnovie ukropa — ot kolikov v životikie. Tak vam čto?
— U vas fienistył u vyhladzie kropiel jość? — pierastaŭlaju ja słovy, tak i nie skarystoŭvajučy prapanavanyja pierakłady.
— Oj, Božie ty moj, ja srazu i nie poniała, — śmiajecca pradavačka, — fienistił v kaplach jesť, da. Budietie pokupať?
— Budziem nabyvać, — uśmichajusia ja, vyjhraŭšy čarhovy moŭny dvuboj.
«A voś pan Andrej Dyńko, — raspaviadaju ja Mary pryšpilvajučy jaje ŭ kreśle, — nikoli nie traplaje ŭ moŭna-śmiešnyja historyi, a ty ŭ ich z samaha dziacinstva. Pašancavała ž tabie z baćkam!»
* * *
Kryscina: «My ŭ subotu trapili ŭ advarotnuju situacyju: pryjechali ŭ budaŭničuju kramu ŭ Miry pa tynkoŭku, staim u čarzie da kasy i raptam Andrej zapytvaje: «Kali jany nie zrazumiejuć «tynkoŭka», to jak pa-rusku?» Vylecieła z hałavy ŭ aboich, a kasirki pačuli i hučna tak, na ŭsiu kramu: «Čamu heta my nie zrazumiejem tynkoŭku? Dla nas biełaruskaja mova rodnaja!»:)
A ŭ staŭpieckaj kramie pahadzilisia ŭ niepracoŭny, zručny dla nas čas, pryvieźci nam błokaŭ, taksama ŭ adkaz na biełaruskaść.
A ŭ Baranavičach na Alaksiejeŭskim kirmašy, kali ŭbačyli, što my adzin adnomu pakazvajem ich mahnicik z Pahoniaj na ladoŭni, vielmi dobryja kaŭbaski nam paraili:)
Viadoma, byvajuć i śmiešnyja situacyi. Byvaje, što i złuješ na nierazumieńnie. Zatoje kolki pazityvu ŭ ščaślivych historyjach!»
* * *
Źmicier: «Za paŭtara hoda maŭleńnia na biełaruskaj atrymaŭ źnižki — na krasoŭki i na mabilny telefon. Nieparazumieńnia nidzie nie sustreŭ pakul, ni ŭ paliklinicy,ni ŭ cyrulni».