«Hetulki ŭsiaho cikavaha daviedaješsia sa sšytkaŭ»: małady nastaŭnik chimii staŭ papularnym u tyktoku
Małady nastaŭnik chimii ź Minska z pazityvam raspaviadaje ŭ tyktoku pra svaje budni. «Pieršyja siekundy dumaŭ, što heta vučań paradziruje nastaŭnika», — pišuć jamu ŭ kamientaryjach.
Andrej Roskač. Skrynšot videa ŭ tyktoku
Andrej Roskač užo druhi hod pracuje ŭ adnoj sa staličnych škoł nastaŭnikam chimii. Jon pryznajecca, što lubić svaju pracu. Kaža, što baćki maryli, kab syn staŭ doktaram, jak jaho dziadula. Ale chłopiec u 11 kłasie kančatkova zrazumieŭ, što jaho paklikańnie — stać nastaŭnikam. Tamu ŭ piedahahičny ŭniviersitet pajšoŭ dla taho, kab realizavać svaju maru.
Tyktok maładoha nastaŭnika sapraŭdy adroźnivajecca pazityŭnym nastrojem. Jon zapisvaje iraničnyja videa pad trendavuju muzyku i žartuje, što adčuvaje siabie supracoŭnikam «Makdonaldsa», kali raskładaje pa łatkach usio nieabchodnaje dla łabaratornaj pracy.
Chłopiec sprabuje raźvienčvać stereatypy, źviazanyja ź jaho pracaj:
— Časta čuju mierkavańnie pra nastaŭnikaŭ: «Dy božački, što tam pracavać u škole?! U vas pracoŭny dzień da hadziny, vy adviali svaje ŭroki — i pajšli dachaty adpačyvać». Ale čamuści nichto nie viedaje i nie dumaje pra toje, što my majem pravierku sšytkaŭ. Nam treba taksama rychtavacca da zaniatkaŭ, jak i školniki rychtujucca. My pišam płany kanśpiektaŭ, niejkija razdatačnyja materyjały, prezientacyi robim. Heta zajmaje šmat času.
U tyktoku Andrej raspaviadaje i pra śmiešnyja momanty pracy nastaŭnika. Voś, naprykład, pra što jon daviedaŭsia, kali praviaraŭ kantrolnuju pracu adzinaccacikłaśnika:
— Zadańnie było: «Pieraličycie viadomyja vam sposaby atrymańnia mietałaŭ z rud». Vučań adkazvaje: «Jość šachciory, u ich jość kirka i inšyja instrumienty. U ich jość šachty, kudy jany chodziać zdabyvać usiakija rudy». Ja liču, heta 10 z 10. Lublu svaju pracu. Vielmi šmat usiaho cikavaha daviedaješsia sa sšytkaŭ.
I strohim nastaŭnikam Andrej taksama moža być. Tak, naprykład, jon pryznajecca, što pryncypova nie daje dadatkovyja zadańni vučniam pry kancy čverci, kali tyja prosiać ab mahčymaści jak-niebudź vypravić vynikovuju adznaku. Bo ličyć, što niapravilna, kali dzicia ŭsiu čverć łyndy biła, a na apošnim tydni raptam vyrašyła niešta rabić. Ale pryznajecca, što kali bačyć ščyruju zacikaŭlenaść, to ŭsio ž idzie nasustrač u adzinkavych vypadkach.
Najbolš papularny rolik Andreja nabraŭ bolš za miljon prahladaŭ i kala 80 tysiač łajkaŭ. U im nastaŭnik naziraje za vučniem, jaki nie moža pravilna vykanać zadańnie la doški. Na zadnim fonie čuvać dziciačy śmiech i sproby padkazać adnakłaśniku.
U kamientaryjach zachaplajucca Andrejam i pišuć, što, kali b pa ŭsich pradmietach byli takija nastaŭniki, dyk dzieci z zadavalnieńniem chadzili b u škołu. Ale nie ŭsie navat adrazu vierać, što hety małady chłopiec — sapraŭdy nastaŭnik, a nie vučań.
U adnym z najbolš załajkanych kamientaryjaŭ žančyna vykazvaje pavahu za toje, što pa videa bačna: nastaŭnik nie pryhniataje vučniaŭ, jakija nie bajacca vykazać ułasnaje mierkavańnie.
«Ja ź pieršych dzion starajusia rastłumačyć vučniam, što rabić pamyłki — heta narmalna, vykazvać svajo mierkavańnie — taksama. Nie ŭsim, viadoma, heta dajecca, ale ja imknusia takoje zaachvočvać», — adkazaŭ Andrej.
Čytajcie taksama:
Školniki z Čyžoŭki vyrašyli kreatyŭna pavinšavać nastaŭnicu biełaruskaj movy
«Na rozdum dali paŭhadziny». Nastaŭnicy z Połacka daviałosia zvolnicca z-za tyktok-błoha