Stali viadomyja padrabiaznaści trahiedyi ŭ Astraŭcy, dzie piacihadovy chłopčyk pravaliŭsia ŭ kałodziež liŭnioŭki kala doma i zahinuŭ
Uviečary 28 červienia ŭ kałodziež liŭnievych ačyščalnych zbudavańniaŭ na vuł. Parkavaj zvaliłasia dzicia. Ratavalniki dastali jaho z vady žyvym, ale chłopčyk pamior u balnicy. Padrabiaznaści trahiedyi raskazaŭ kanał ANT.
U Astraŭcy adbyŭsia žachlivy vypadak — piacihadovy Zachar zahinuŭ, trapiŭšy ŭ adkryty kałodziež, što mieściŭsia za niekalki chvilin ad dvara, dzie jon zvyčajna hulaŭ ź inšymi dziećmi.
Uviečary 28 červienia Zachar hulaŭ razam ź siabrami siami i dzieviaci hadoŭ. Dzieci padyšli da ačyščalnych zbudavańniaŭ. Miesca było adkrytym i dastupnym.
Ci sam Zachar adkryŭ kryšku luka — nieviadoma: adkryć jaje moh luby z traich dziaciej: kryška była płastykavaj, biez zamka abo achoŭnaha miechanizmu.
Ačyščalnyja zbudavańni byli pryniatyja ŭ ekspłuatacyju jašče ŭ 2010 hodzie. U miascovym ŽKH śćviardžajuć: prajekt nie praduhledžvaŭ ni aharodžy, ni śpiecyjalnych zaščepak. «Pa prajekcie jany iduć biez aharodžvańnia», — zajaviŭ pradstaŭnik słužby.
Pry hetym u ŽKH pasprabavali pierakinuć adkaznaść na baćkoŭ: maŭlaŭ, treba było sačyć za dziećmi.
Paśla hibieli Zachara Śledčy kamitet raspačaŭ kryminalnuju spravu pavodle artykuła ab słužbovaj chałatnaści, jakaja paciahnuła śmierć čałavieka praź nieaściarožnaść.
Što dakładna adbyłosia ŭ toj viečar u Astraŭcy, nieviadoma. Ale, jak raspaviała adna žančyna sa słoŭ svajoj siastry, adzin z chłopčykaŭ, što hulali pobač, nibyta skazaŭ Zacharu: «Skokni!» — i toj skoknuŭ.
Hetaja viersija, choć i nie paćvierdžana śledstvam, aktyŭna abmiarkoŭvajecca ŭ horadzie. Ale, niezaležna ad taho, jak raźvivalisia padziei, adzin fakt zastajecca niepachisnym — achoŭnyja kanstrukcyi byli adsutnyja, i heta zrabiła mahčymaj trahiedyju.
Dzied piacihadovaha Zachara, Aleksandr Piatrovič, havoryć pra trahiedyju ź vialikim bolem. Jon nie moža zrazumieć, jak takoje mahło zdarycca: «Nu jak jaho zaniasło tudy? Jon ža ŭsiaho bajaŭsia».
Aleksandr Piatrovič pryznajecca, što dumaŭ: pieršaj mahiłaj u siamji budzie jaho ŭłasnaja. Jon nie ŭjaŭlaŭ, što daviadziecca chavać dzicia, unuka, jakoha tak lubiŭ. U horadzie, dzie ŭsie adzin adnaho viedajuć, jamu ciažka sustrakacca ź ludźmi: «Nu heta ž svaje ludzi — kamunhas, jak ich karać?» — kaža jon.