Łukašenka zahadaŭ stroha pytacca za kožny skradzieny kałasok padčas žniva
Siońnia Łukašenka pravioŭ sielektarnuju naradu nakont žniva.
Siłavy błok padčas narady. Fota: president.gov.by
Adno z pytańniaŭ, jakoje jon uźniaŭ na naradzie, — pytańnie kradziažoŭ padčas žniva.
Łukašenka papiaredziŭ, što jon dobra daśviedčany pra situacyju na miescach i biez pryciahnieńnia milicyi: «Što tolki možna — toje i kraduć. Spynić treba žaleznym čynam».
Źviartajučysia da kiraŭnika MUS Ivana Kubrakova, jon zapatrabavaŭ prymać samyja žorstkija miery da «niesunoŭ». «Nichto za kałasok z čałavieka nie pytaje. Ale kali vinavaty — i za kałasok spytajecie», — skazaŭ jon.
Taksama Łukašenka spyniŭsia na kadravaj prablemie i prapanavaŭ pryciahvać z haradoŭ miechanizataraŭ na pieryjad uborki.
«Treba zrabić tak, kab ludzi, jakija kinuli siało i źjechali ŭ horad, — pa-dobramu ź imi damovicca, — kab jany ŭ ciažkija momanty dapamahali. Asabliva miechanizatary na kambajnach. Heta adzinkavyja (śpiecyjalisty), nie kožnamu kambajn davieryš. Tamu haradžan treba zadziejničać, jak tolki možna, ale i my da ich pavinny pa-čałaviečy stavicca i dapamahać. Hetych ludziej nielha zabyvać nikoli ciaham hodu, a nie tolki tady, kali jany nam patrebnyja», — prapanavaŭ Łukašenka.