Mahčyma, vyjduć na svabodu palitviaźni. Adnak hłabalna Biełaruś zastaniecca dyktaturaj i pad rasijanami
Łukašenka zajaviŭ, što hatovy da ździełki z ZŠA. Kali «vialikaja ździełka» zdarycca, jana moža zadać biełarusam novyja praviły hulni, ale chiba tolki na paru miesiacaŭ ci paru hadoŭ, miarkuje Mikoła Buhaj.
Alaksandr Łukašenka, 26 vieraśnia 2025. Fota: Ramil Sitdikov Pool Photo via AP
Jašče pieršyja «Tamahaŭki» nie palacieli, a Łukašenka ŭžo zajaviŭ, što hatovy da vialikaj ździełki z ZŠA.
«Rašajem? Davajcie budziem vyrašać. My da hetaha hatovyja. Prapanovy Donalda Trampa ŭ hetym płanie ja absalutna aceńvaju narmalna».
Łukašenka rassypaŭsia ŭ kamplimientach Trampu.
«Treba addać naležnaje: pry ŭsich niedachopach Donald robić rašučyja kroki ŭ śviecie pa rašeńni hłabalnych pytańniaŭ».
Adnak pakazalna, što na naradu zaprasili śpiecyjalistaŭ pa hienacydzie biełaruskaha naroda, a nie ministra zamiežnych spraŭ.
Važny dla razumieńnia momant. Łukašenka razmaŭlaje z amierykancami i robić vyhlad družby z Trampam, bo ličyć heta va ŭsich sensach i, pieradusim, imidžava vyhadnym dla siabie i va ŭsich sensach niavyhadnym dla Jeŭropy.
Adnak Łukašenka moža vyrašać z Trampam usio, što choča, ale rašeńnie, zdymać sankcyi ci nie zdymać, buduć prymać jeŭrapiejcy, pryčym hałoŭny hołas budzie za Varšavaj i Vilniaj. Tak jano pracuje ŭ ES i zachodnim błoku, nasupierak tamu, što śćviardžaje prapahanda.
Słovam Łukašenki nie vierać i nie pavierać. Buduć realnyja kroki Minska — buduć źniatyja sankcyi. Nie buduć — nie buduć, lataj praz Maskvu, raz ty taki. Davieru niama i nie budzie, pakul robicca toje, što robicca. I spadziavańniaŭ vialikich niama.
Rečaisnaść takaja, što Biełaruś stała (łukašysty śviadoma zrabili jaje) častkaj rasijskaha płana zachopu Ukrainy i Jeŭropy. Płan sarvaŭsia, a Biełaruś zastajecca ŭ im. Z hetym davodzicca žyć — i im, i nam, z hetym patrochu buduć raźbiracca. Rasija straciła Siryju, straciła Armieniju, straciła ŭpłyŭ na Blizkim Uschodzie, ale za Biełaruś trymajecca zubami i ŭsio jašče vieryć, što zdoleje dadušyć Ukrainu. Jość mierkavańnie, što «Tamahaŭki» jaje praćvieraziać. Jość inšaje mierkavańnie — što adnych «Tamahaŭkaŭ» budzie zamała.
Sapraŭdny pierałomny momant dla Biełarusi nadydzie tolki tady, kali Rasija spynicca i adračecca svajho impieryjalistyčnaha płana, kali pahodzicca spynić ahoń va Ukrainie — kamu daručać rolu pasiarednika, pytańnie druhasnaje (Łukašenka chacieŭ by, kab jamu; amierykancam ža najbolš treba, kab uschodni fłanh NATA byŭ biaśpiečny, a ich armija mahła skancentravacca na Kitai).
Tak što kali «vialikaja ździełka» Łukašenki z Trampam zaraz i zdarycca, jana zadaść praviły hulni tolki na niekalki hadoŭ ci niekalki miesiacaŭ.
Mahčyma, vyjduć na svabodu palitviaźni. Mahčyma, Minsk pierakryje kranik ź mihrantami. Adnak na sapraŭdnyja pieramieny pakul spadziavańniaŭ niama.
Siońnia vypuściŭ — zaŭtra nasadziŭ. Siońnia padkruciŭ — zaŭtra adkapuryŭ. Svaja ruka ŭładyka, a śpiecyjalisty pa hienacydzie nikudy nie padzielisia — voś jany, natujuć kaštoŭnyja ŭkazańni.
Łukašenka skazaŭ: «Važna, kab našyja dziejańni nie nanieśli škody nie tolki biełaruska-rasijskim, ale i biełaruska-kitajskim adnosinam». U pierakładzie na narmalnuju movu heta aznačaje, što Biełaruś pakul pa-raniejšamu zastaniecca dyktaturaj i pad rasijanami.