«I za 100 dalaraŭ nie addam, bo heta pamiać baćkoŭ». U Staŭbcoŭskim rajonie čałaviek 20 hadoŭ źbiraje i adnaŭlaje staryja rečy

Marjan Januškievič ź vioski Miešyčy Stołbcoŭskaha rajona ŭžo bolš za 20 hadoŭ źbiraje i adnaŭlaje staryja rečy, pieratvarajučy svoj stary chleŭ u muziej «U pana Marjana», piša «Smartpres».

U kalekcyi mužčyny — staradaŭnija kufry, karciny, domatkanaja tkanina, staraja mebla, bryčki, bočki, posud, prystasavańni dla pracy ź lonam i kapustaj.

Mnohija rečy viaskoŭcy nie chočuć pradavać ni za jakija hrošy, bo jany źjaŭlajucca siamiejnaj pamiaćciu, naprykład, pościłka, jakuju siastra ci maci tkała načami.

«Niekatoryja babuli ni za jakija hrošy nie hatovyja pradać chatnija pościłki: «I za 100 dalaraŭ nie addam, bo heta pamiać baćkoŭ. Maci ž načami siadzieła i tkała», — pryvodzić ich słovy Marjan Januškievič. — Inšyja ž rasstajucca lohka: «A navošta mnie heta ŭsio? Zabiraj».

Marjan Januškievič samavuk: jon vučyŭsia pa starych filmach i praktycy, adnaŭlajučy raźbityja bočki i źbirajučy karety. Jon jeździŭ pa vioskach, kuplaŭ i čyściŭ rečy, a potym pradavaŭ ich — niekatoryja pradmiety znachodzili pakupnikoŭ navat u antykvarnych kramach Maskvy. Siońnia ž jahonaja kalekcyja słužyć nie tolki dla prodažu, ale i dla zachavańnia historyi siemjaŭ, viosak i rehijonaŭ.

Mužčyna asabliva cenić rečy, jakija majuć dla jaho asabistaje značeńnie, i nie pradaje ich ni za jakija hrošy. Naprykład, staražytny kijot 1932 hoda jon zachoŭvaje ŭ domie i štodnia čytaje la jaho malitvy.

Muziej adkryty dla naviedvalnikaŭ, a Marjan achvotna raskazvaje pra technałohii i ramiostvy prodkaŭ, pakazvaje, jak rabili bryčki ci vymočvali dreva dla kołaŭ, kab jano było tryvałym.

Dla Januškieviča hałoŭnaje — zachavańnie pamiaci i historyi praz rečy, jakija pakazvajuć, jak žyli ludzi ŭ minułym, jak pracavali, vychoŭvali dziaciej i stvarali svoj pobyt. 

Kamientary da artykuła