Trunu ź ciełam Vituški nakryli bieł-čyrvona-biełym ściaham, jakim nakryvali Bykava
Ihrała duda.
Panichida za Sieržuka Vitušku i raźvitańnie ź im prajšło ŭ
Na pachavańnie źjechalisia siabry ź Vilni, Prahi, Astravieckaha i Krupskaha rajonaŭ. Pryjšło bolš za 150 čałaviek.Carkva nie źmiaściła ŭsich, častka ludziej stajała na dvary. Uznačalvaŭ panichidu Apostalski Vizitatar dla
Raźvitalnyja słovy skazali fiłołah Iryna Dubianieckaja, historyk Hienadź Sahanovič, palityk Vincuk Viačorka, litaraturaznaviec Jazep Januškievič, a taksama šmatlikija siabry-tałakoŭcy.
Były tałakoviec Viktar Ivaškievič raskazaŭ pra adnu z razmovaŭ ź Siarhiejem Vituškam: «My ščaślivyja ludzi, — skazaŭ Vituška. — Nam paščaściła pražyć žyćcio tak, jak my chacieli».
Pravodzili Sieržuka Vitušku pad žałobnyja huki dudy.
Padčas raźvitańnia ŭ krematoryi na Paŭnočnych mohiłkach stalicy
trunu ź ciełam Sieržuka Vituški nakrylibieł-čyrvona-biełym ściaham — tym samym, jakim koliś nakryvali Vasila Bykava.
Vituška adyšoŭ na Kupalle. Jaho siabry praśpiavali na raźvitańnie kupalskuju pieśniu, jakuju tak lubiŭ Siarhiej.
Pry kancy zaśpiavali «Mahutny Boža».
Siaržuk Vituška pamior u vilenskaj lakarni ŭranku 2 lipienia. Jon byŭ kiraŭnikom lehiendarnaj mienskaj «Tałaki» — adnoj ź pieršych paŭpadpolnych niezaležnickich arhanizacyj u časy SSSR. Dva tydni tamu ŭ jaho zdaryŭsia infarkt. Apošnija dni jon pravioŭ u ciažkim stanie i pamior na rukach u žonki Ludviki. Jon doŭha ciažka chvareŭ na dyjabiet, straciŭ zrok i nahu.
Pachavany Siaržuk Vituška, pavodle testamientu, budzie ŭ rodavaj vioscy Rahava.