Разумею цяпер , чаму з выраю журау́лі на Палесьсе ляцяць
Чавус
30.03.2025
Я ня ведаў пра гэта. А Іну Афанасьеву заўсёды паважаў. Добрая спявачка і прыстойная жанчына. Памятаю, што яна наша, магілёўская :) І спадзяюся, што мы яшчэ пойдзем на яе канцэрт.
Anatol Starkou
30.03.2025
З’ехаў у Латвію. Быў я там некалькі разоў. Першы ў камандзіроўцы ў час, калі перад нейкім з’ездам КПСС мы канструктары мінскага СКБ-3 запускалі з іншымі інжынерамі, тэхнікамі і рабочымі былога СССР завод па выпуску авто РАФ. Здаецца гэта 1976 год. Здаецца Юрмала. Вось што памятаю: маленькае кафэ. Століка два-тры. За адным сядзіць мой аднагодка, якому гадоў 25. Чытае мясцовую газету і пье кофе з маленькай чашкі. У Мінску такога тады я не бачыў.
У Нью Ёрку да СВО часам хадзіў на спектаклі маскоўскага тэатру імя Вахтангава. Любил Чулпан Хаматову. Был на ее творческих встречах два раза. У меня есть фото и мои фото на её стр в фб. Но как бы между делом на встречах она произносила пару слов о политике. Где артистка и где политика. И Оказалась она в Латвии. На здоровье.
Іван Стральцоў: “Увесь гэты савок, які дагэтуль існуе ў Беларусі.”
Як я зразумеў, Іван мо і нарадзіўся ў СССР, а мо і ў РБ. Малады ісчо, але пра савок шмат ведае і разумея. І вось што я падумаў: гэты штамп, маўляў, у сённяшняй РБ той савецкі савок няправільны. Я хоць ня быў дома 22 гады, а думаю, што там усё ж нешта іншае, а не савок. Нейкі свой лу-мікс, але не савок. Бо на Беларусі ж не толькі былыя саўкі жывуць. Падумаю. Можа прыдумаю назву.
Ну а Івану жадаю стаць народным артыстам Латвіі. Грамадзянінам гэтай дэмакратыі ці наўрад ён стане. Нават калі радзіму ненавідзець будзе як народная артыстка Расіі. Чытай Іван латышскую газету ў маленькім рыжскім кафэ і забывай пра маці-радзіму. Бо ўсё што ты зрабіў і робіш і кажаш маці-радзімы не кранаецца.
Anatol Starkou
30.03.2025
Удакладняю: РАФ, горад Елгава, 1976 год. Чулпан Хаматаву бачыў у 2017 і 2018. Фотаздымкі на маёй фб старонцы у альбоме Театр / Theater.
Вітаўт
30.03.2025
Anatol Starkou, паток трызнення. Так, лукашызм - гэта не зусім савок. Савок у Беларусі - гэта спроба старога Лукашэнкі, ягоных наскрозь карумпаваных сям'і і найбліжэйшага атачэння і ягонай вертыкалі, якая ёсць цалкам залежнай асабіста ад існавання ўзурпатара, абгрунтаваць сваю дыктатуру і неабходнасць далейшага ўтрымання ўлады. Нягледзячы на відавочнае павялічэнне адсталасці і дэградацыі краіны. Што тычыцца беларускай інтэлігенцыі ў выгнанні - яна абавязкова адыграе сваю ролю пасля знікнення рэжыма, як гэта адбылося ў краінах Балтыі. Нагадаю, што прэзідэнтамі Латвіі, Эстоніі і Літвы пэўны час былі асобы, якія альбо правялі доўгі час у выгнанні, альбо нарадзіліся за мяжой у сем'ях уцекачоў. І яны адыгралі станоўчую ролю ў лёсе сваіх краін, ня даўшы адбыцца саўковаму рэваншу, што нажаль адбылося ў Беларусі ў 1994.
Не смешные вопросы
31.03.2025
Вітаўт, А кто режим сменит? И как? И с чего вы решили, что сбежавших эмигрантов попросят вернуться и возглавить страну? А , типа так было в Прибалтике? А разве мы балты?
Огонек
31.03.2025
Не смешные вопросы, ватные боты палят я на "прибалтике")) Белоруссия ещё напиши
Неудобные вопросы
31.03.2025
Огонек, А где ответы? Да, пишу Прибалтика. Имею право. Ещё со времён СССР так пишу, как было принято. Ты лучше напиши как ты, не ватник, с прочими эмигрантами, а Беларусь собираетесь возвращаться. Я уж молчу про поход во власть.
Ваш Кэп
30.03.2025
Ну вот, а такая бездарь как Чернецкий нализала-таки себе ролей
Ваш Кэп
30.03.2025
Ну и судя по дизлайкам Чернецкий уже и пришел про себя почитать)))
Нефанатка
30.03.2025
Красавчик - во всех смыслах
Ядвига
30.03.2025
Ещё одно доказательство, что все красивве и талантливые покидают Беларусь....
Pcič
30.03.2025
Будзь чалавекам, абавязкова авалодай латышскай мовай. Поспехаў!
Тэкля
30.03.2025
Поспехаў табе, Іван! І шчасця на жыццёвым шляху
Žvir
30.03.2025
Vo jak... Treba atrymac` visu i zjezdzic u Ryhu na jaho spiektakļ.
2020
30.03.2025
Ого, вельмі цікавы артыкул, дзякуй. І хлопец класны, малайчына, рэспект.
«Чем-то всегда приходится жертвовать. Мне пришлось пожертвовать семьей»: сын Инны Афанасьевой о поворотах судьбы
журау́лі на Палесьсе ляцяць
Вось што памятаю: маленькае кафэ. Століка два-тры. За адным сядзіць мой аднагодка, якому гадоў 25. Чытае мясцовую газету і пье кофе з маленькай чашкі.
У Мінску такога тады я не бачыў.
У Нью Ёрку да СВО часам хадзіў на спектаклі маскоўскага тэатру імя Вахтангава. Любил Чулпан Хаматову. Был на ее творческих встречах два раза. У меня есть фото и мои фото на её стр в фб. Но как бы между делом на встречах она произносила пару слов о политике. Где артистка и где политика. И Оказалась она в Латвии. На здоровье.
Іван Стральцоў: “Увесь гэты савок, які дагэтуль існуе ў Беларусі.”
Як я зразумеў, Іван мо і нарадзіўся ў СССР, а мо і ў РБ. Малады ісчо, але пра савок шмат ведае і разумея. І вось што я падумаў: гэты штамп, маўляў, у сённяшняй РБ той савецкі савок няправільны. Я хоць ня быў дома 22 гады, а думаю, што там усё ж нешта іншае, а не савок. Нейкі свой лу-мікс, але не савок. Бо на Беларусі ж не толькі былыя саўкі жывуць. Падумаю. Можа прыдумаю назву.
Ну а Івану жадаю стаць народным артыстам Латвіі. Грамадзянінам гэтай дэмакратыі ці наўрад ён стане. Нават калі радзіму ненавідзець будзе як народная артыстка Расіі. Чытай Іван латышскую газету ў маленькім рыжскім кафэ і забывай пра маці-радзіму. Бо ўсё што ты зрабіў і робіш і кажаш маці-радзімы не кранаецца.
Чулпан Хаматаву бачыў у 2017 і 2018. Фотаздымкі на маёй фб старонцы у альбоме Театр / Theater.