Былі і ў гэтай сістэме годныя людзі. Ведаю настроі некаторых афіцэраў перад выбарамі 2020, але не знайшлося сьмелых вышэйшых афіцэраў, каб адмовіць у абароне тлустай с.акі, што ў арміі, што ў МУС з КДБ. Нават, афіцэр з САА забіў жыхара Брэста, абаронец хрэнаў. Сапраўды, лукашэнка,як той кніжны прусак Чукоўскага - усіх палохае, калі раве і вусамі варушыць.
%
29.04.2025
Павага чалавеку.
Найперш не галасі!
29.04.2025
Цалкам слушна. Мае рацыю. Русский язык тут не выцягвае: для нас русский язык не культура, русский язык для нас гэта толькі рускі мат. Нікому тут не цікавыя ані Чэхаў з Дастаеўскім, ані рэпертуар Большого театра, ані штосьці там ў іх яшчэ. Рускакультурнымі мы не сталі і не становімся, безкультурнымі так, становімся. Таму, звычайная рэч, пошук людскасці і чалавечага сэнсу, перспектываў вось і прыводзіць да беларускай мовы. Так адбываецца і з паасобнымі людзьмі, што здольныя зрабіць выбар, так адбываецца і з грамадствам: цалкам натуральна, калі рускамоўны грамадзянін дабіваецца беларускіх школаў і дзяржаўнасці беларускай мовы. Пакуль што іншага спосабу вяртання да сябе, да людскасці не прыдумана. А гэты спосаб, вяртанняе праз мову неаднойчы засведчыў выніковасць.
бабруйчанін
29.04.2025
МОЦНА Трапна ... Я вяртаюся дадому. І ніхто больш не прымусіць мяне забыцца дарогу», — напісаў Максім Дзенісевіч.
Paliašuk
29.04.2025
Такая пазіцыя выклікае павагу. Развагі ўзроўню класіка Багушэвіча. Поспехаў спадару Максіму ў засваенні мовы, самапазнанні ды вызнанні сябе беларусам
Бывший офицер Внутренних войск с увлечением возвращается к белорусскому языку
Русский язык тут не выцягвае: для нас русский язык не культура, русский язык для нас гэта толькі рускі мат.
Нікому тут не цікавыя ані Чэхаў з Дастаеўскім, ані рэпертуар Большого театра, ані штосьці там ў іх яшчэ.
Рускакультурнымі мы не сталі і не становімся, безкультурнымі так, становімся.
Таму, звычайная рэч, пошук людскасці і чалавечага сэнсу, перспектываў вось і прыводзіць да беларускай мовы.
Так адбываецца і з паасобнымі людзьмі, што здольныя зрабіць выбар, так адбываецца і з грамадствам: цалкам натуральна, калі рускамоўны грамадзянін дабіваецца беларускіх школаў і дзяржаўнасці беларускай мовы.
Пакуль што іншага спосабу вяртання да сябе, да людскасці не прыдумана.
А гэты спосаб, вяртанняе праз мову неаднойчы засведчыў выніковасць.
Я вяртаюся дадому. І ніхто больш не прымусіць мяне забыцца дарогу», — напісаў Максім Дзенісевіч.