Дзеячы культуры наракаюць, што музыкант Пятро Клюеў пазычыў у іх грошы і не аддае месяцамі
-
27.04.2025Anatol Starkou, Пиши по-русски. Белорусский не твой родной язык
-
27.04.2025Кальян, Угадал.
Памерлыя тата і маці мае аднагодкі. Скончылі па пяць класаў адпаведна у вёсцы непадалёку ад Клімавіч і Беразіно, ды пачалася вайна. У 1944 Красная армія вызваліла Беларусь і тату ў 17 гадоў прызвалі ў армію. Ён не ваяваў, ішоў у абозе да самага Берліну і там служыў да 1949 і прыехаў у Мінск. Тамака ж у Берліне скончыў сямілетку. У гэты час маці будавала дарогу Магілёў-Мінск. Мае будучыя бацькі сустрэліся ў сталіцы БССР і ў 1951 зляпілі мяне.
Такім чынам дома ўсе размаўлялі на трасянцы. Бабулька - маці маёй маці - чытала мне пацану біблейскія ксёнжкі па польску, і з тых часоў я крыху разумею польскую мову. На вуліцы ў Мінску карыстаўся МИНСКИМ РУССКИМ ЯЗЫКОМ, як і ўсе мінчукі. Такім чынам МАЯ МАТЧЫНА МОВА трыадзіная, а менавіта ПОЛЬСКАЯ, ТРАСЯНКА і МІНСКАЯ РУСКАЯ.
У 1961 на паершы і апошні занятак па беларускай мове прыйшла настаўніцйа ўся ў слязах і сказала, что ўрокаў беларускай мовы не будзе. Мы дзесяцігадовыя мінчукі закрычалі: Урра-а-а! Так тагачасная ўлада пазбавіла маё пакаленне мінчукоў беларускай мовы. Потым бел літаратура была, а мовы не было.
Мову пачаў вывучаць самастойна ў Амерыцы недзе з 2005, калі рыхтаваў сайт-архіў Зянона Пазьняка. "Моей первой учительницей" белорусского языка был 17 гадовы мінчук ITышнік, які распрацоўваў сайт. Перапісывалісь па емейл: ён пісаў па-беларуску, а я отвечал по-русски, але крыху-паціху пераходзіў на мову і так пачаў ёй карыстацца ў пісьме.
Потым у 2009 трапіў на форум НН, дзе сапраўдныя патрыёты Беларусі, Беларусы з Вялікай Літары, сьвядомыя пісалі мне нешта падонае твайму каментару: Кадэбіст! Цябе Каетора нават не навучыла Гугл-перакладчыкам карыстацца.
Не не навучыла. Сам вучыўся. І недзе ў 55 гадоў нешта ўжо мог пісаць без руска-беларускага слоўніка.
Ну а табе, Кальян-падрыёт, прапаную павучыць Сьвятога Зянона пісаць Пераможныя Канцэпцыі адраджэння беларускай нацыі. Толькі вось ня ведаю на якой мове параіць яму пісаць з ПЯЦІ БЕЛАРУСКІХ МОЎ. А менавіта: наркомаўка, тарашкевіца, лацінка, трасянка ці руская. Падкажы Зянону якімі з гэтых пяці моў карыстацца беларусам пасля яго адраджэння. Дарэчы ТРЫ з ТЫХ МОЎ вісяць на шапцы Нашай Нівы: наркомаўка, лацінка і руская. -
27.04.2025> "У 1961 на паершы і апошні занятак па беларускай мове прыйшла настаўніцйа ўся ў слязах і сказала, что ўрокаў беларускай мовы не будзе. Мы дзесяцігадовыя мінчукі закрычалі: Урра-а-а! Так тагачасная ўлада пазбавіла маё пакаленне мінчукоў беларускай мовы. Потым бел літаратура была, а мовы не было."
Сумна.
Дзеці, канешне, не разумелі той трагедыі. Для іх проста было менш прымусу, больш свабоды.
Закон прынялі 8 красавіка 1959 г.
Мабыць, тое было ў 1959-м?
І мы тут абмяркоўвалі, што як мінімум у познім СССР на практыцы вызвалялі ад беларускай мовы ўжо толькі дзяцей афіцэраў. -
27.04.2025., Я ў школу пайшоў у 1959. Я з лістапада месяца родам і самі разумееце для школы гэта ні рыба, ні мяса.
Летам 1958 на Аўтазаводзе хадзілі па двару настаўніцы і запісвалі дзяцеў у школу. Я запісаў сябе таксама. Недзе ў кастрычніку прыходзіць настаўніца к нам дамоў і пытаецца ў маці: Чаму ваш сын не ходзіць у школу? А маці і нічога не можа сказаць у адказ. А я й забыўся, што запісаў сябе ў школу. Разабраліся і настаўніца прапанавала пайсці да дырэктара школы №8 на Аўтазаводзе.
Там дырэктар правёў тэст і кажа маёй маці: Нічога страшнага. Дагоніць клас.
А маці паглядзела на мяне і кажа яму ў адказ: Няхай яшчэ год пабегае.
Так я пайшоў у школу ў 1959, а ў 1961 скончылася, не пачаўшыся, на першым жа занятку беларуская мова для майго пакалення мінчукоў.
Офицеры это не про меня и не про моего отца. Он рядовым вернулся в Минск в 1949. Я в 1974 демобилизовался мл сержантом Советской армии.
Офицером Комитета Государственной Безопасности я стал в 2009 году на этом форуме Нашей Нивы - меня чуть ли не после каждого коммента офицерили зя-падрыёты. А адзін падрыёт з Новага часу на тым НЧ форуме повысил меня в звании до полковника ФСБ России. Но это все было значительно позже 1959 и 1961 годов. -
27.04.2025Улетел на пару с Мельниковой
-
27.04.2025Гузеева таким типам давно имя дала …
-
27.04.2025[Рэд. выдалена]
-
27.04.2025Дзе спасылка на збор Байсол для дапамогі за закрыццё даўгоў?
-
27.04.2025Адны дэгенераты ў вашым адраджэнні.
-
27.04.2025Лудит может?
-
27.04.2025Як можна яму дапамагчы? Ён столькі добрага зрабіў. Ён усё страціў з за вайны
Здаецца гадоў 20 таму быў я на Брайтане ў кватэры сына нашага вядомага ў мінулым футбаліста. Нябожчыка. Той хлопец паказваў мне.фота бацькі і нават выразку з Выдання Футбол-Хакей, на першай старонцы якога было вялікае фота радаснага футбаліста, які толькі што забіў пятачкай гол у вароты кіеўскага Дынама ў матчы ў Мінску. Я тады быў на стадзіёне і бачыў гэты момант. І ў мяне дома была тая ж выразка з Футбола-Хакея.
Праз некалькі дзён стук у маю дзвер. На парозе сын такого беларускага футбаліста. На дарозе ў аўто за рулём сядзіць другі беларус з нашай дыяспары. А гэты просіць у мянн $100 да заўтра. Я даў яму грошы.
Плтым усё, што напісана ў артыкуле. Карміў той знакаміты сын мяне, і як апынулася не толькі мяне, заўтракамі, але нікому грошы не вярнуў. Хіба што мае $100 перапалі таму вадзіцелю аўто, у якасці вернутага долга.
Вось што нагадаў мне артыкул НН.