«Звольнілася пасля яго прапановы зрабіць пластыку грудзей». Жанчына расказала, як працавала асабістай памочніцай шэйха

«Аднойчы ён папрасіў мяне абрэзаць яму пазногці на нагах».

Ганна Каласінска-Шэмрай. Скрын відэа: aniakolasinskaszemraj / YouTube

Ураджэнка Польшчы Ганна Каласінска-Шэмрай паўгода адпрацавала асістэнткай у шэйха. Пра сваю працу яна напісала кнігу «Я была памочніцай шэйха» («Byłam asystentką szejka»). У інтэрв'ю выданню Newsweek жанчына падзялілася некаторымі падрабязнасцямі.

Ганна тры гады працавала сцюардэсай у авіякампаніі Etihad Airways — нацыянальным авіяперавозчыку Аб’яднаных Арабскіх Эміратаў. Затым яна вырашыла прыняць удзел у конкурсе на пасаду сцюардэсы прыватнага самалёта шэйха з Дубая.

Па словах Ганны, яна ўжо мела досвед працы на прыватных джэтах, лётала з рознымі багатымі кліентамі, часта з знакамітасцямі, якія арандуюць самалёт толькі для сябе і сваіх блізкіх. Ёй даводзілася абслугоўваць на борце такіх зорак, як Роберт дэ Ніра, Джоні Дэп, Кім Кардашыян.

Яшчэ калі жанчына ляцела ў Лондан на рэкрутынг, то, як і іншыя кандыдаткі, атрымала 500 фунтаў стэрлінгаў на выдаткі — без усялякіх умоў ці абавязальніцтваў. Праз некалькі тыдняў прыйшоў ліст, што яе прынялі на працу.

Праца сцюардэсы на прыватным самалёце шэйха, па словах Ганны, вельмі адрознівалася ад яе папярэдняга досведу:

«У той працы я прынамсі ведала, калі ў мяне выхадны. А ў шэйха я была заўсёды напагатове — і гэта было тое, чаго я зусім не чакала. Бос не мог зрабіць нічога сам — нават памідораў нарэзаць».

Асабістая памочніца

Папрацаваўшы на прыватным самалёце шэйха Ганна неўзабаве стала яго асабістай памочніцай.

«Часам здараліся абсурдныя сітуацыі… Памятаю, гэта было ў Лондане. Шэйх зняў два паверхі ў люксавым гатэлі. У яго асноўным, самым вялікім апартаменце былі вінтавыя прыступкі, якія вялі наверх. Ён загадаў прывесці дзяўчат для забаў — яны ўжо чакалі наверсе. Але спачатку ён папрасіў мяне пайсці і паглядзець, ці дастаткова яны прывабныя і прыгожыя, каб ён пажадаў да іх далучыцца», — расказвае Ганна.

Іншым разам шэйх загадаў ёй урэгуляваць канфлікт, які ўзнік паміж сэкс-работніцамі. Ён даручыў сваім людзям прывезці дзвюх жанчын з розных агенцтваў. Яны апынуліся на розных паверхах, але неяк даведаліся адна пра адну. І на гэтым праблемы не скончыліся. Адна з іх пачула, што другая атрымлівае больш высокі ганарар — 5000 фунтаў стэрлінгаў за ноч. Узняўся скандал, а Ганна павінна была стаць пасярэдніцай паміж імі.

Па словах жанчыны, яна ніколі не бачыла, каб сэкс-работніцы, якія прыязджалі да шэйха амаль кожную ноч (хоць іслам забараняе такія рэчы), атрымлівалі нейкія падарункі. Яны заўсёды хацелі толькі наяўныя грошы.

Вокладка кнігі. Фота: аniakolasinska / Instagram

Падарункі ад шэйха

Вядома, што ў арабскай культуры падарункі, у тым ліку ў дзелавых стасунках, з’яўляюцца часткай традыцыі. Але, па словах Ганны, адзін з іх яе вельмі здзівіў. Гэта наручны гадзіннік Rolex коштам, па яе словах, як аўтамабіль сярэдняга класа.

«Аднойчы Бос (я заўсёды так называла шэйха) прыслаў мне фота дзвюх мадэляў гадзіннікаў: Rolex і Omega. Спытаў, які мне больш падабаецца. Я ўжо прывыкла да таго, што да яго пастаянна прыходзілі госці. І для кожнага шэйх меў прыгатаваны падарунак. Звычайнай справай было бачыць у ягоных апартаментах дзве-тры прыгожа запакаваныя сумкі ад Dior або Chanel.

Я паказала на пэўную мадэль гадзінніка, і неўзабаве Бос павёў мяне ў салон Rolex. Папрасіў, каб я прымерыла гадзіннік.

Я была ўпэўненая, што ён проста хоча паглядзець, як гэтая мадэль глядзіцца на жаночым запясці. Але калі ён заплаціў і сказаў мне ўзяць скрынку, а сам пайшоў у рэстаран, я зразумела, што гэта мой падарунак. Я была ў шоку.

І адразу ўзнікла думка: ці азначае гэта, што ад мяне чакаюць чагосьці новага? Але ягонае стаўленне да мяне не змянілася. Потым я атрымала дарагую сумку і яшчэ некалькі раскошных аксесуараў, і падарункі сталі звычайнай справай. Я зразумела, што гэта проста стыль жыцця шэйха», — згадвае Ганна.

Ганна Каласінска-Шэмрай. Фота: аniakolasinska / Instagram

«Шэйху я была патрэбна выключна з-за адчування адзіноты»

«Для шэйха купіць Rolex — гэта як для мяне купіць плітку шакаладу. Але, нягледзячы на ўсе багацці, Бос не выглядаў шчаслівым — і гэта кідалася ў вочы», — гаворыць Ганны і дзеліцца сваёй тэорыяй:

«Шэйху былі патрэбныя я і яшчэ некалькі людзей выключна з-за адчування адзіноты. Увесь гэты натоўп навокал быў прывучаны да таго, што калі ты прыходзіш да шэйха — нешта атрымаеш. Людзі, якія яго наведвалі, заўсёды мелі нейкія чаканні, просьбы, жаданні. Я не заўважала, каб побач з Босам былі члены яго сям’і або сапраўдныя сябры… Нібыта шмат людзей вакол, але ўсе — за грошы».

Як адзначае былая памочніца шэйха, рэдактара яе кнігі шакавала тое, што яе Бос меў патрэбу часам проста паглядзець з ёю фільм вечарам у пакоі.

«Вядома, было класна паляцець у Парыж і забраніраваць увесь рэстаран на Елісейскіх палях на некалькі гадзін толькі для шэйха і некалькіх яго гасцей. Да таго ж, ён быў добра вядомы ў гэтай установе. У той час я думала: «Ого, грошы могуць зрабіць усё!».

Бос паходзіць з Саудаўскай Аравіі, і, як шмат хто з тых краёў, нарадзіўся ўжо неверагодна багатым. Ён, напэўна, прывык, што грошы могуць даць яму амаль усё, што ён пажадае. Але вось пазбавіць пачуцця самотнасці — не», — даводзіць Ганна.

«Падчас сняданку шэйх загадаў мне паказаць грудзі хірургу»

Аднак, як расказвае Ганна, сумесны прагляд фільма не азначаў таго, што ёй было камфортна працаваць:

«Шэйх быў вельмі неўраўнаважаным эмацыйна. З аднаго боку, мы маглі жартаваць, весці лёгкія размовы, а з другога — дастаткова было, каб нешта пайшло не так, і ён адразу злаваўся, станавіўся непрыемным. Я старалася трымаць дыстанцыю, наколькі магла. Нават калі часам ён паводзіў сябе, нібы хацеў стаць «сябрам», я памятала: я на працы. І перадусім ён — мой начальнік».

Па словах Ганны, у жыцці яе Боса, бывалі перыяды, калі ён хацеў падарожнічаць літаральна без перапынку:

«У панядзелак зранку мог сказаць: «А сёння мне хочацца ў Барселону, праз тры гадзіны ты мусіш быць гатовая да вылету». Потым, замест таго каб вярнуцца дадому, яму раптам хацелася яшчэ злятаць у Лондан і Марока».

Аднойчы, як згадвае жанчына, калі яна нібыта мела некалькі вольных гадзін у Парыжы, пакуль яе шэйх займаўся сваімі справамі, прайшло толькі 20 хвілін, як прыйшло СМС-паведамленне. Ён напісаў, што мае патрэбу ў яе дапамозе, і яна вымушана была тэрмінова вярнуцца.

«Праца на шэйха азначала пастаяннае знаходжанне ў стане гатоўнасці», — даводзіць Ганна і дадае:

«Упершыню я хацела звольніцца, калі Бос папрасіў мяне абрэзаць яму пазногці на нагах. Для мяне гэта ўжо было за межамі прымальнага».

Ганна Каласінска-Шэмрай. Фота: аniakolasinska / Instagram

Па словах Ганны канчаткова яна зразумела, што больш не зможа працаваць на шэйха, калі ён прапанаваў ёй зрабіць пластыку грудзей:

«Мы былі ў Парыжы. Бос запрасіў мяне на прыватны сняданак, на які таксама прыйшоў знакаміты пластычны хірург — ягоны добры знаёмы. І падчас сняданку шэйх загадаў мне паказаць грудзі хірургу, каб той ацаніў, якую пластычную аперацыю мне б варта зрабіць.

У той момант я зразумела, што сапраўды больш не магу гэтага цярпець. Я паляцела ў Польшчу, паразмаўляла з партнёрам, з мамай, з блізкімі — і вырашыла: вяртання не будзе».

На яе паведамленне шэйх нічога не адказаў, бо, як заўважае Ганна, «ён — з тых людзей, у каго вельмі раздзьмутае эга».

Загадкавая смерць сяброўкі

У кнізе Ганна Каласінска-Шэмрай апісвае таксама загадкавую і драматычную смерць сваёй сяброўкі Селены — сцюардэсы, якой было крыху за дваццаць. Яе цела знайшлі ў пустыні.

«Я перакананая, што Селену забілі, хоць злачынцу так і не знайшлі. Толькі калі пісала кнігу, зразумела, што ўсё яшчэ захоўваю нашы паведамленні ў Messenger. Яе смерць была для мяне балючай і трагічнай, тым больш што ў Эміратах вельмі цяжка пабудаваць блізкія, чыстыя адносіны.

Я кажу не толькі пра рамантычныя стасункі, але і сяброўскія. Амаль усе там «праездам», усе спяшаюцца. Толькі дзякуючы напісанню кнігі я змагла ўшанаваць памяць сваёй сяброўкі і нарэшце перажыць страту», — заўважае Ганна.

Цяпер жанчына замужам, жыве ў Польшчы, гадуе дачку, якой тры гады, і вядзе падкаст, які на ютубе мае больш за 315 тысяч падпісчыкаў.

Каментары да артыкула