«Быў галодны, як з Асвенціма, не еў ні мяса, ні гародніны». Што вядома пра смерць бабруйскага журналіста, на якога завялі крымінальную справу ў Польшчы

Былы журналіст з Бабруйска Уладзімір Усер (Лазараў) памёр 6 снежня ў Беластоку. Раней ён зняўся ў фільме мінскіх прапагандыстаў «Чужое неба». На яго завялі крымінальную справу ў Польшчы за шпіянаж.

Уладзіміру Усеру (Лазараву) было 70 гадоў. Ён памёр увечары суботы, 6 снежня, у прытулку для бяздомных, якім апякуецца дабрачынная каталіцкая арганізацыя Caritas, у Беластоку, расказаў «Радыё Свабода» ягоны знаёмы Сяргей (імя зменена).

«Пайшоў у прыбіральню. Млосна стала. Выклікалі «хуткую». Дзве «хуткія» прыехалі. Хацелі рэанімаваць, але не змаглі. Паўгадзіны рэанімацыя была», — расказвае знаёмы Уладзіміра.

«Галодны, як з Асвенціма»

На думку суразмоўцы «Свабоды», беларускія спецслужбы працягвалі сачыць за Усерам пасля ягонага затрымання ў Польшчы. Ён дадае, што не лічыць, быццам за смерцю Уладзіміра мог стаяць нехта іншы. Стан здароўя беларуса і так быў ужо зусім кепскі.

«Калі яго ABW (Агенцтва ўнутранай бяспекі Польшчы) брала, ён аддыхваўся хвілін з дваццаць. Яму было вельмі цяжка. Ён такі быў худы.

Ён не еў ні гародніны, ні садавіны, ні мяса. Толькі калі яго нехта пачастуе, тады еў. Галодны, як з Асвенціма…

Калі яго забірала ABW, яго сняданак быў — гарбата і кавалак хлеба. І ў яго больш нічога не было. Ён вельмі бедна жыў», — успамінае Сяргей. Да таго ж Усер хварэў на цукровы дыябет, меў праблемы з сэрцам. Ногі ў яго былі распухлыя, на іх былі раны, з якіх цякла лімфа, расказвае суразмоўца.

Уладзімір у Польшчы тройчы трапляў у шпіталь. Сяргей ведае, што ён дома часам падаў і не мог устаць. Калі яго спрабавалі завесці ў машыну хуткай дапамогі, ён не мог падняць нагу на прыступку. Дома ён не прыбіраў, рэдка мыўся.

«Ён мог пайсці ў краму і гадзіну ісці 200 метраў, разоў з 5‑6 спыняўся. Адзін раз пайшоў у краму, упаў. Людзі выклікалі «хуткую». Ён адмовіўся ў шпіталь ехаць», — кажа суразмоўца.

У Беластоку Уладзімір апошнім часам не хадзіў на імпрэзы, палітычныя акцыі, бо не меў на гэта сілаў. Яшчэ адзін ягоны знаёмы прыгадаў, што раз бачыў яго на акцыі салідарнасці беларускай дыяспары з палітвязнямі.

Уладзімір Усер не меў страхоўкі ў Польшчы. За тое, што ён тройчы ляжаў у шпіталі, яму выставілі рахункі. Адзін з іх на больш як дзве тысячы еўра, кажа Сяргей.

Ці іх хтосьці мае сплаціць, невядома. Родныя Уладзіміра жывуць далёка за мяжой. Ці яны прыляцяць на пахаванне, пакуль няясна.

Уладзімір Усер раней жыў у Бабруйску. Працаваў журналістам найстарэйшай недзяржаўнай грамадска-палітычнай газеты гораду «Бабруйскі кур’ер», быў сябрам Беларускай асацыяцыі журналістаў.

Усер — сапраўднае прозвішча Уладзіміра, Лазараў — творчы псеўданім. «Ён столькі гадоў працаваў у газеце, колькі артыкулаў і аповедаў напісаў. А забрудзіць чалавека (рэпутацыю) — і так хапае. Такія каментары пакідаюць… Ён столькі працаваў, колькі ён у акцыях у Беларусі прымаў удзел! У яго сябры і Севярынец, і Статкевіч. Ён шмат добрага зрабіў для Беларусі. Ён хацеў, каб Беларусь была вольная. Ён хацеў дачакацца Статкевіча. Ён для Беларусі быў шчырым», — кажа Сяргей.

Сяргей дадае, што Уладзіміру было цяжка псіхалагічна, ён шукаў спосаб трапіць на радзіму. На думку Сяргея, Уладзімір быў як хіпі. Ён быў бітламанам, дома ў яго засталася вялікая калекцыя кружэлак Beatles, Rolling Stones, Led Zeppelin, Pink Floyd.

«Яшчэ дзесяць гадоў таму ён быў досыць жвавы», — кажа Сяргей.

Каментары да артыкула