«Byŭ hałodny, jak z Aśviencima, nie jeŭ ni miasa, ni harodniny». Što viadoma pra śmierć babrujskaha žurnalista, na jakoha zaviali kryminalnuju spravu ŭ Polščy

Były žurnalist z Babrujska Uładzimir Usier (Łazaraŭ) pamior 6 śniežnia ŭ Biełastoku. Raniej jon źniaŭsia ŭ filmie minskich prapahandystaŭ «Čužoje nieba». Na jaho zaviali kryminalnuju spravu ŭ Polščy za špijanaž.

Uładzimiru Usieru (Łazaravu) było 70 hadoŭ. Jon pamior uviečary suboty, 6 śniežnia, u prytułku dla biazdomnych, jakim apiakujecca dabračynnaja katalickaja arhanizacyja Caritas, u Biełastoku, raskazaŭ «Radyjo Svaboda» jahony znajomy Siarhiej (imia źmieniena).

«Pajšoŭ u prybiralniu. Młosna stała. Vyklikali «chutkuju». Dźvie «chutkija» pryjechali. Chacieli reanimavać, ale nie zmahli. Paŭhadziny reanimacyja była», — raskazvaje znajomy Uładzimira.

«Hałodny, jak z Aśviencima»

Na dumku surazmoŭcy «Svabody», biełaruskija śpiecsłužby praciahvali sačyć za Usieram paśla jahonaha zatrymańnia ŭ Polščy. Jon dadaje, što nie ličyć, byccam za śmierciu Uładzimira moh stajać niechta inšy. Stan zdaroŭja biełarusa i tak byŭ užo zusim kiepski.

«Kali jaho ABW (Ahienctva ŭnutranaj biaśpieki Polščy) brała, jon addychvaŭsia chvilin z dvaccać. Jamu było vielmi ciažka. Jon taki byŭ chudy.

Jon nie jeŭ ni harodniny, ni sadaviny, ni miasa. Tolki kali jaho niechta pačastuje, tady jeŭ. Hałodny, jak z Aśviencima…

Kali jaho zabirała ABW, jaho śniadanak byŭ — harbata i kavałak chleba. I ŭ jaho bolš ničoha nie było. Jon vielmi biedna žyŭ», — uspaminaje Siarhiej. Da taho ž Usier chvareŭ na cukrovy dyjabiet, mieŭ prablemy z sercam. Nohi ŭ jaho byli raspuchłyja, na ich byli rany, ź jakich ciakła limfa, raskazvaje surazmoŭca.

Uładzimir u Polščy trojčy traplaŭ u špital. Siarhiej viedaje, što jon doma časam padaŭ i nie moh ustać. Kali jaho sprabavali zavieści ŭ mašynu chutkaj dapamohi, jon nie moh padniać nahu na prystupku. Doma jon nie prybiraŭ, redka myŭsia.

«Jon moh pajści ŭ kramu i hadzinu iści 200 mietraŭ, razoŭ z 5‑6 spyniaŭsia. Adzin raz pajšoŭ u kramu, upaŭ. Ludzi vyklikali «chutkuju». Jon admoviŭsia ŭ špital jechać», — kaža surazmoŭca.

U Biełastoku Uładzimir apošnim časam nie chadziŭ na imprezy, palityčnyja akcyi, bo nie mieŭ na heta siłaŭ. Jašče adzin jahony znajomy pryhadaŭ, što raz bačyŭ jaho na akcyi salidarnaści biełaruskaj dyjaspary z palitviaźniami.

Uładzimir Usier nie mieŭ strachoŭki ŭ Polščy. Za toje, što jon trojčy lažaŭ u špitali, jamu vystavili rachunki. Adzin ź ich na bolš jak dźvie tysiačy jeŭra, kaža Siarhiej.

Ci ich chtości maje spłacić, nieviadoma. Rodnyja Uładzimira žyvuć daloka za miažoj. Ci jany prylaciać na pachavańnie, pakul niajasna.

Uładzimir Usier raniej žyŭ u Babrujsku. Pracavaŭ žurnalistam najstarejšaj niedziaržaŭnaj hramadska-palityčnaj haziety horadu «Babrujski kurjer», byŭ siabram Biełaruskaj asacyjacyi žurnalistaŭ.

Usier — sapraŭdnaje proźvišča Uładzimira, Łazaraŭ — tvorčy psieŭdanim. «Jon stolki hadoŭ pracavaŭ u haziecie, kolki artykułaŭ i apoviedaŭ napisaŭ. A zabrudzić čałavieka (reputacyju) — i tak chapaje. Takija kamientary pakidajuć… Jon stolki pracavaŭ, kolki jon u akcyjach u Biełarusi prymaŭ udzieł! U jaho siabry i Sieviaryniec, i Statkievič. Jon šmat dobraha zrabiŭ dla Biełarusi. Jon chacieŭ, kab Biełaruś była volnaja. Jon chacieŭ dačakacca Statkieviča. Jon dla Biełarusi byŭ ščyrym», — kaža Siarhiej.

Siarhiej dadaje, što Uładzimiru było ciažka psichałahična, jon šukaŭ sposab trapić na radzimu. Na dumku Siarhieja, Uładzimir byŭ jak chipi. Jon byŭ bitłamanam, doma ŭ jaho zastałasia vialikaja kalekcyja kružełak Beatles, Rolling Stones, Led Zeppelin, Pink Floyd.

«Jašče dziesiać hadoŭ tamu jon byŭ dosyć žvavy», — kaža Siarhiej.

Kamientary da artykuła