Змрочная таямніца з мінулага: мора выкінула сотні старадаўніх чаравікаў
На адным з пляжаў Уэльса адбылася сапраўдная гістарычная загадка: на бераг вынесла сотні скураных чаравікаў віктарыянскай эпохі.
Чорны абутак з металічнымі цвікамі на падэшве, верагодна XIX стагоддзя, з’явіўся на пляжы Огмар-бай-зі ў даліне Гламарган на поўдні Уэльса ў Вялікабрытаніі, піша Бі-бі-сі.
Валанцёры, якія прыбіралі бераг ад смецця, першымі заўважылі старадаўні абутак.
Паводле слоў Эмы Лемпарт з праекта Beach Academy, яны адразу зразумелі: гэта не проста смецце, а нешта значна больш цікавае, і пачалі шукаць тлумачэнне яго паходжання.
Сляды караблекрушэння?
Мясцовыя жыхары мяркуюць, што чаравікі маглі быць часткай грузу італьянскага гандлёвага судна, якое каля 150 гадоў таму пацярпела катастрофу каля скалы Таскер-Рок. Яно ўзвышаецца прыкладна за тры кіламетры на захад ад пляжу і бачнае толькі падчас адліву.
Пісьменніца Лара Майклэм, якая займаецца пошукам гістарычных артэфактаў на берагах рэк, перакананая: абутак «без сумневу віктарыянскі», а яго вялікая колькасць амаль напэўна звязаная з караблекрушэннем.
Паводле слоў Эмы Лемпарт, толькі за адзін тыдзень валанцёры знайшлі каля 200 чаравікаў на невялікім участку пляжу. Прыбіранне ўзбярэжжа ад смецця працягваецца з верасня, але ніхто не чакаў, што замест пластыкавых бутэлек і рыбалоўных сетак яны натрапяць на сотні старадаўніх чаравікаў.
Фатаграфіі знаходак апублікавалі ў сацыяльных сетках, спадзеючыся, што хтосьці дапаможа разгадаць таямніцу іх паходжання.
Як абутак трапіў на бераг
Паводле адной з версій, італьянскае судна, якое перавозіла скураны абутак, затанула каля ўзбярэжжа, а чаравікі з часам вынесла цячэннем у вусце ракі Огмар.
Там яны маглі затрымацца сярод пяску і камянёў, а потым перыядычна выкідвацца на пляж. «Некаторыя чаравікі захаваліся на дзіва добра, і на многіх выразна відаць, што гэта мужчынскі абутак», — распавядае Лемпарт.
Яна таксама выказала здагадку, што частка знаходак магла быць дзіцячай праз малы памер.
Лара Майклэм дадае, што ў віктарыянскую эпоху жаночыя ступні былі значна меншыя, чым сёння.
Адгалоссе мінулага
Лара Майклэм — аўтарка чатырох кніг пра мадларкінг, гэта значыць пошук старадаўніх артэфактаў на берагах рэк і ў высахлых рэчышчах.
У XIX стагоддзі гэтым займаліся беднякі, шукаючы карысныя або каштоўныя рэчы. Сёння мадларкінг стаў папулярным хобі для тых, хто даследуе рачныя і прыбярэжныя адклады ў пошуках гістарычных прадметаў.
Фатограф Пітар Брытан, аўтар мастацкага праекта Ghost Ships and Tides («Караблі-прывіды і прылівы»), называе знаходку надзвычай цікавай. На яго думку, гэтыя чаравікі — «маленькія сведкі мінулага, што раптоўна ўсплылі з глыбінь часу».
Майкл Робертс са Школы акіянічных навук Універсітэта Бангара адзначае, што, хоць ён не ведае дэталяў меркаванага караблекрушэння каля Огмара, многія судны, якія пацярпелі аварыю ў віктарыянскую эпоху, паступова руйнуюцца, вызваляючы свае старадаўнія грузы. Гэта можа прыводзіць да нечаканых знаходак на беразе.
Аналагічныя выпадкі ўжо здараліся раней: у сацыяльных сетках мясцовыя жыхары дзяліліся фатаграфіямі падобнага абутку. Адзін з карыстальнікаў пісаў, што знаходзіў на гэтым жа пляжы «драбнюткія скураныя чаравікі з цвікамі».
Здаецца, мора яшчэ не раз нагадае пра таямніцы, якія яно захоўвае ўжо больш за стагоддзе.