Mova naša. «Kastuś sieŭ na huś» i «U Biełarusi pčoły pa husi»
Jak dobra, dumaju zaraz, kali jość dzied ci baba, ad jakich možna pačuć i rodnuju movu, i prykazki, prymaŭki, i narodny humar. U dziacinstvie heta nie caniŭ, ale ž u pamiaci ŭsio adkłałasia.
«Kastuś sieŭ na huś» — dražniła mianie małoha baba.
«Śviet vialik, čaho nie byvaić, i varona łapci abuvaić», — kazaŭ dzied.
«U BiełarusI pčoły pa husI, a miod nosiać rezhiniami. — A jak jany ŭ vulej lezuć? — Piščać dy lezuć», — heta taksama dzied kazaŭ.
«Ješ. Nia budziš jeści, asłabieiš, pojdziš na dvor i pavališsia», - i heta dzied kazaŭ. Dziedu majmu 88 hadoŭ, niadaŭna ja zapisaŭ na dyktafon jahonyja ŭspaminy.