«Tam my ź dziadulem kapali bulbu, źbirali višni i bajalisia babulu». Biełarusy vyrablajuć maleńkija kopii viaskovych chatak
Majstry ź Minska robiać minijaciurnyja chatki, kab dapamahčy biełarusam zachavać ciopłyja ŭspaminy pra dziacinstva na vioscy.
Fota ź instahramu tiny_rooms_by
«U mianie jość lubimy domik u vioscy, jaki apuścieŭ z sychodam babuli, žyć tam bolš niama kamu i jaho chutka pradaduć. A tam stolki majoj dušy…» — voś z takimi prośbami źviartajucca da majstroŭ-minijaciurystaŭ Śniažany i Alaksieja. Praces uznaŭleńnia chatki ŭ maštabie 1:18 jany pakazvajuć u svaim akaŭncie ŭ instahramie.
Majstry imknucca zrabić usio tak, kab potym pa fota składana było zrazumieć, dzie sapraŭdnaja chatka, a dzie jaje mini-kopija. Toje, nakolki detalizavanymi atrymlivajucca domiki, vielmi ŭražvaje. Mastaki ŭličvajuć navat takich drobiazi, jak paciortaje pokryva na kanapie, kałaž z maleniečkich fotazdymkaŭ na ścianie, typovy posud u šafie… Špalery paklejenyja pałosami, a doški sastaranyja — dzieści navat farba abłupiłasia. Navat aśviatleńnie ŭ chatkach pracoŭnaje: možna ŭklučać i vyklučać maleńkija žyrandoli — dakładnyja kopii tych, jakija šmat u kaho byli ŭ savieckija hady.
U storys majstry raspaviadajuć, što nikoli nie šukajuć prostych varyjantaŭ. Naprykład, tyja ž špalery było b praściej razdrukavać z raźlikam adzin list na adnu ścianu. Ale ž tady nie budzie bačna stykaŭ — tamu minijaciurysty spačatku robiać trubki špaler, a potym jak u realnym žyćci: admiarajuć nieabchodnuju daŭžyniu kožnaj pałoski i pa čarzie klejać, sočačy za tym, kab malunak supadaŭ. Kožnuju dzieraviaku akuratna vypiłoŭvajuć, a to i vyrazajuć z dapamohaj kancylarskaha naža.
Časam klijenty nie tolki dasyłajuć fota chatki, ale i apisvajuć uspaminy, jakija ź joj źviazanyja:
«Moj domik znachodzicca ŭ vielmi ŭschodnim miescy Biełarusi. Tam jaho pabudavali moj pradzied i moj dziadula prykładna siemdziesiat hadoŭ tamu. Dziadula z babulaj pražyli ŭ im usio sumiesnaje žyćcio. Ja zaŭsiody była vielmi pryviazanaja da hetaha miesca. Tam prajšło majo dvarovaje dziacinstva. Tam ja palubiła pryrodu. Tam my ź dziadulem kapali bulbu, źbirali višni i bajalisia babulu».
U sacsietkach Śniažana raspaviadaje, što zajmacca minijaciurami jana pačała kala čatyroch hadoŭ tamu. A potym jaje muž vyrašyŭ padzialić z žonkaj jaje chobi. Jak atrymałasia ŭhavaryć mužčynu zajmacca «cackami»? Śniažana kaža, što jon prosta bačyŭ pałajučyja vočy i sam zachacieŭ padtrymać novaje zachapleńnie kachanaj žančyny.
«Pakolki jon davoli flehmatyčny, takoje chobi jamu padyšło. Jaho ničoha na śviecie nie vyviedzie ź siabie (navat ja ŭ samych žudasnych momantach), jon moža hadzinami rabić manatonnuju pracu, a potym spakojna pačać nanova, kali nieabchodna. Idealna dla minijaciurysta, ja liču, — raspaviadaje ŭ poście Śniažana.
— Kali jon zrabiŭ svaju pieršuju šafu, ja zrazumieła, što mnie tut rabić niama čaho. Pieršaja praca była zanadta dobraja. Ja da taho momantu ŭžo šmat usiaho zrabiła, i ŭsio zaraz padavałasia niesurjoznym. Pryjšłosia staracca jašče bolš».
Śniažana ličyć, što tvorčy praces zaležyć u roŭnaj stupieni ad jaje i muža. Jany dapaŭniajuć adno adnaho. Žančyna pierakananaja: kali niechta ź ich dvaich vyrašyć usio kinuć, to minijaciurnych šedeŭraŭ bolš nie budzie.
Na toje, kab zrabić mini-chatku, treba ŭ siarednim ad dvuch tydniaŭ da troch miesiacaŭ. Majstry kažuć, što nikoli nie pracujuć, kali niama nastroju, siłaŭ ci jany vielmi stamilisia. Tłumačać heta tak: «Bo heta ručnaja praca. My ŭ adkazie za enierhiju, jakoj napaŭniajem chatki».
Prykładny košt chatki padličyć składana, bo šmat čaho zaležyć ad taho, nakolki detalizavanuju pracu choča atrymać klijent. Naprykład, nadrukavać na tkaninie patrebny ŭzor pakryvała (kab było dakładna, jak u realnym žyćci) kaštuje 24 rubli — i heta za maleniečki kavałačak.
Majstry ŭ kamientaryjach adkazvajuć patencyjnym zakazčykam, što aryjentavacca možna na sumu 450 rubloŭ za chatku, ale heta vielmi i vielmi pryblizna. Ale, miarkujučy pa vodhukach, jano taho vartaje: niechta paraŭnoŭvaje zamovu ź sieansam psichaterapii.
«Dziakuj nie tolki za biascenny dla mianie domik, ale i za mahčymaść padzialić jaho historyju z tymi, chto ŭkłaŭ stolki serca ŭ jaho minijaciurnuju kopiju. Napisać ab hetym i być pačutaj — svajho rodu terapija pražyvańnia straty. Ja adčuvaju ščaście i bol adnačasova».
Čytajcie taksama: