Što narod dumaje pra «Małočnuju spravu»? Voś vykazvańni ludziej
Infarmacyja ab pačatku suda nad fihurantami hučnaj «małočnaj spravy» vyklikała šyrokaje abmierkavańnie ŭ tyktoku.
Ihar Bryło, pamočnik Alaksandra Łukašenki i były ministr sielskaj haspadarki, siarod aryštavanych pa małočnaj spravie
Pad adnym z rolikaŭ «Našaj Nivy», pryśviečanych «małočnaj spravie», sabrałasia amal 900 kamientaryjaŭ.
Samym papularnym (zvyš 2390 łajkaŭ) staŭ kamientaryj: «Pasiadziać pa hodzie, pa UDV (umoŭna-daterminovaje vyzvaleńnie) vyjduć i buduć dyrektarami kałhasaŭ…»
«Kali jašče pasadziać. Takich nie sadziać, a pierasadžvajuć z adnaho kresła ŭ inšaje. Heta kali rabaciaha što ściahnie, voś jaho pasadziać», — adkazvajuć aŭtaru.
Mnohija kamientatary ličać, što fihuranty «małočnaj spravy» «adkupiacca», «usich admažuć», «I ničoha im nie budzie. Tolki prostych rabaciah za kanistru salarki i miech ziernia sadziać jak niebiaśpiečnych złačyncaŭ».
«Skitaŭ — bandyt z 90-ch»
Na druhim miescy pa papularnaści (amal 400 łajkaŭ) kamientaryj: «Skitaŭ, jaki źmianiŭ proźvišča, — bandyt z 90-ch. Uvieś Barysaŭ pra heta viedaŭ, a ŭłady, akazałasia, što nie».
Šmat łajkaŭ atrymaŭ i kamientaryj nastupnaha źmiestu: «Skitaŭ — rekiecir z 90-ch».
Inšy karystalnik dadaje: «Bryło raniej taksama z bandytami kruciŭsia. Jany jaho i vučyli ŭ instytucie».
Inšyja viedajuć, što proźvišča hałoŭnaha fihuranta spravy pa baćku — Elkind: «Paśla 90‑ch jon uziaŭ proźvišča maci — Skitaŭ».
Jašče adzin dzielicca ŭspaminami: «Dakładna, dakładna, ja ź jahonaj vioski, viedaju ŭsiu siamju. Baćka ich stvaryŭ saŭhas «Hvardyja», saŭhas-miljanier byŭ, vioska kvitnieła, šmat dobraha dla ludziej zrabiŭ, u nas navat pralnia ŭ vioscy była, ludziej nie kryŭdziŭ, damy budavaŭ, naohuł, možna doŭha praciahvać. Pamior dyrektar — i paniesłasia: saŭhas raściahnuli, razrabavali novyja dyrektary, i zaraz zastalisia tolki ŭspaminy. (…) Naohuł nie razumieju, čamu jon pamianiaŭ proźvišča, saromiecca takoha proźvišča — heta zdrada pamiaci baćki. Elkind — proźvišča ich baćki, Viktar Markavič Elkind».
«Dobry byŭ čałaviek. I jak kiraŭnik taksama. Saŭhas kvitnieŭ, byli pracoŭnyja miescy», — dadaje jašče adzin.
Kanfiskavać
Prapanova «Kanfiskavanaje addać na lekavańnie chvorych dziaciej» nabrała amal 370 łajkaŭ.
Ale mnohija nie vierać u takoje vykarystańnie hetych hrošaj.
«Pojdzie ŭ dachod adnaho čałavieka», «Aha, abaviazkova, nie śmiašycie», «Ech, raśśmiašyŭ», «U dachod deputatam», — zaŭvažajuć u adkaz.
«Z kim nie padzialiŭsia?»
«Chto ž ich zakłaŭ? Z kim nie padzialilisia?» — hety kamientaryj staŭ čaćviortym pa kolkaści łajkaŭ (zvyš 300 łajkaŭ).
«Z samym hałoŭnym», — adkazvaje niechta.
Adna z karystalnic, miarkujučy z kamientaryja, rasijanka, ździŭlajecca:
«Ja dumała, u Biełarusi takoha ŭžo niama, jak u nas. Vyjaŭlajecca, i tam karupcyja ćvicie jarkim ćvietam!».
«Ale ŭsio raskryvajecca! I ŭsich karajuć! Niezaležna ad asobaŭ!» — adkazvaje joj inšy čałaviek.
«Nie ŭsich, a tolki taho, chto nie dzielicca», — udakładniaje inšy.
«Kudy hladzić prezident?»
«Usio b ničoha, kali b pryznačeńnie na pasady hetych kryštalova sumlennych ludziej nie ŭzhadniaŭ sam Łukašenka. Atrymlivajecca, heta najlepšyja?» — zaŭvažaje inšy i nabraje 180 łajkaŭ.
«Kudy hladzić prezident?» — pytajecca adzin z kamientataraŭ.
«A chto ž ich pastaviŭ?», «Pieražyvaje: adny złodziei, a pasadzić niama kaho — usie svaje», — adkazvajuć jamu.
«A Ryhoravič u kursie?» — cikavicca niechta.
«Siońnia prahartaje tyktok i budzie ŭ kursie», — žartuje inšy.
«Ryhoravič, zrazumieła, u kursie. Usie jany adnoj maźziu mazanyja», — ličyć treci.