Nas čakajuć bieznadziejnyja prezidenckija vybary
Toje, što demakratyja nie maje šansaŭ na pieramohu pa vynikach chutkaj vybarčaj kampanii, pierad hetymi vybarami vidavočna, jak nikoli dahetul.
Trochi parazvažaŭ pra nadychodziačyja prezidenckija vybary na «Novaj Eŭropie».
Aptymizm i entuzijazm na ichny kont u mianie minimalnyja: intryhi, jakaja była navat u 2006 hodzie, ciapier nie pradbačycca.
Hodnyja kandydaty ad apazicyi jość, u pieršuju čarhu, na moj pohlad, vartym pasady prezidenta byŭ by Jarasłaŭ Ramančuk. Adno tolki, što zaraz niama navat iluzii nadziei na toje, što budzie mahčymy niejki scenar, jaki b pryvioŭ da pieramohi apazicyi — naprykład, blizki da kalarovaj revalucyi. U 2006 hodzie takaja nadzieja była, ciapier — niama.
Pakul usio składajecca tak, što buduć nudnyja vybary z pradkazalnym niespraviadlivym vynikam i z demanstracyjaj uviečary, paśla jakoj usie razyjducca. Vybarcam takija vybary lepiej ihnaravać.
Kudy cikaviej u hetym dačynieńni toje, jak budzie raźvivacca kanflikt pamiž biełaruskim režymam i Kramlom.
«Kažuć, što samaja nieprahladnaja ciemra — heta prykmieta chutkaha zołku. U vypadku chutkich prezidenckich vybaraŭ u Biełarusi nakont chutkaha zołku kazać možna chiba sa zvyčajnym umoŭnym aptymistyčnym dapuščeńniem, maŭlaŭ, luby čorny pieryjad historyi kaliści skančajecca. Ale što da kankretyki i ŭdziełu demakratyčnaj apazicyi ŭ
[…]
Toje, što demakratyja nie maje šansaŭ na pieramohu pa vynikach chutkaj vybarčaj kampanii, pierad hetymi vybarami vidavočna jak nikoli dahetul.Ciapier razmova idzie tolki pra taktyčnyja vyhody, pra pašyreńnie ŭ hramadstvie prahresiŭnych idej, ale nie pra skidvańnie režymu. Adsiul i kolkaść kandydataŭ, asabliva za kim nie staić sfarmavanaja palityčnaja siła i čyja meta — zapisać sabie ŭ palityčnuju bijahrafiju ścipły radok «kandydat na prezidenta Biełarusi».
Stanovišča maje, kaniečnie, i niekatoryja pazityŭnyja rysy:
adsutnaść adzinstva i manalitnaści ŭ apazicyi, jaje frahmientacyja pa ideałahičnych pryncypach bačycca jak pieradumova dla naturalnaha adboru i źjaŭleńnia novych asobaŭ na čale demakratyčnaha ruchu, pra što stała havorycca ciaham apošnich dziesiaci hadoŭ. Na fonie adsutnaści šansaŭ na demakratyčnyja pieraŭtvareńni varta radavacca choć by i hetamu.
Na žal,
Cikavaja akaličnaść: da bajkota ciapier zaklikaje nie tolki Zianon Paźniak, ale i viadomyja prakramloŭskija palitołahi.
Urešcie, z kožnymi vybarami ichny charaktar robicca dla biełaruskaha hramadstva ŭsio bolej vidavočnym: usio bolšaja kolkaść ludziej na ŭłasnyja vočy pierakonvajecca, što prezident Łukašenka nie jość abranym u vyniku prapisanaha ŭ Kanstytucyi hałasavańnia. Pra heta viedaje apazicyjna nastrojenaja tracina elektaratu, pra heta viedajuć tyja, kaho zahaniajuć pa raznaradcy hałasavać za kaho treba, hetaksama jak i tyja, chto siadzić u vybarčych kamisijach i padrablaje pratakoły.
Hety fakt, plus sucelnaja adsutnaść intryhi, stvarajuć umovy dla całkam naturalnaha ihnaravańnia ludźmi hetaha farsavaha mierapryjemstva.»