Minčanka abvinavaciła pravincyjałaŭ, jakija imknucca ŭ stalicu, u kałhasnym mientalitecie. Joj adkazali

U sacsietkach razharełasia haračaja dyskusija paśla dopisu ad minčanki, jakaja aburyłasia masavym pierasialeńniem žycharoŭ inšych haradoŭ u Minsk. «Što vami kiruje? Kałhasny mientalitet pad nazvaj «lubymi šlachami, ale tolki ŭ Minsk»?» — aburałasia žančyna, sabraŭšy bolš za tysiaču kamientaroŭ, na što źviarnuŭ uvahu «Smartpres».

Minčanka śćviardžała, što napłyŭ novych žycharoŭ stvaraje «abaryhienam» štodzionnyja niazručnaści: čerhi ŭ kramach i bankach, ciažka ŭcisnucca ŭ hramadski transpart u čas pik, niemahčyma zapisacca da doktara.

Adnak mnohija kamientatary nie padzialajuć jaje abureńnia. Bolšaść nahadała pra ekanamičnyja pryčyny pierajezdu: u Minsku vyšejšyja zarobki i bolš mahčymaściaŭ dla karjery. Niekatoryja navat ź ironijaj adznačali, što ŭ nievialikich haradach nievialikaja i kolkaść vakansij.

Akramia taho, karystalniki nahadvali aŭtarcy pra jaje ŭłasnaje pachodžańnie i takim čynam stavili pad sumnieŭ prava nazyvać inšych «panajechaŭšymi». Maŭlaŭ, u 1944 hodzie ŭ Minsku zastałosia tolki 40 tysiač žycharoŭ, tamu ciapier u stalicy žyvuć u pieravažnaj bolšaści «panajechaŭšyja» i ich naščadki.

Mnohija kamientatary prapanavali aburanaj žančynie prostaje rašeńnie — samoj pierajechać ź pierapoŭnienaha Minska ŭ abłasnyja harady.

Chutka dyskusija ŭvohule pierajšła da pytańniaŭ prava na samarealizacyju i talerantnaści: ludzi majuć prava žyć tam, dzie im zručna, i šukać lepšaha žyćcia, a krytyka «kałhasnaha mientalitetu» vyhladaje nieabhruntavanaj.

Kamientary da artykuła