«Čamu ŭsie maŭčać pra biełaruski Villeroy&Boch?»: biełaruska ŭ zachapleńni ad Dobrušskaha farforu
Ale jaje entuzijazm padzialajuć daloka nie ŭsie.
Fota z sajta dfz.ibiz.by
Biełaruska Natalla ŭ Threads pachvaliłasia svaim stałovym posudam. Jaje talerački ź sieryi «Nadzieja» vyrabili na Dobrušskim farforavym zavodzie — i žančyna ŭ zachapleńni ad ajčynnaha vytvorcy.
«Čamu ŭsie maŭčać pra biełaruski Villeroy&Boch?» — napisała jana i dadała ceny. Talerki kaštujuć tanna — ad 2,5 da 5 rubloŭ. Dla paraŭnańnia: talerački ad taho samaha Villeroy&Boch (niamiecki brend kieramiki, jaki isnuje z 1748 hoda) lohka mohuć kaštavać u Minsku i 100, i 200 rubloŭ za štuku.
Sapraŭdy, u sacyjalnych sietkach čas ad času možna pabačyć, što dobrušski farfor uvachodzić u modu — asabliva chvalać talerki z husiami, limonami ci ružami «jak u Pinterest».
Ale mierkavańni kamientataraŭ pad dopisam Natalli padzialilisia. Niechta chvaliŭsia svaim posudam ad Dobrušskaha farforavaha zavoda. Adna z žančyn navat pryznałasia, što ŭvieś posud u domie zamianiła na dobrušski.
Bolšaść ža pastaviłasia da takoha śmiełaha paraŭnańnia z Villeroy&Boch skieptyčna.
Bo šmat kamu nie padabajecca toje, što dobrušski farfor maje nie idealna bieły koler, jak u jeŭrapiejskich brendaŭ, a šeravaty.
Hetamu jość tłumačeńnie. Pa-pieršaje, miascovaja syravina — u biełaruskich radoviščach kaalinu i hlin jość naturalnyja prymieški, jakija paśla abpału dajuć toje samaje šeraje adcieńnie. Pa-druhoje, na zavodzie ŭ Dobrušy nie vykarystoŭvajuć štučnyja adbielvalniki dla farforu. Tearetyčna, praz heta jon bolš ekałahičny.
Ale ž dla kahości taki koler — tolki plus: «Vielmi padabajecca sieryja «Biel»! Mnie vielmi daspadoby hety niabieleny bieły. Nie ciarplu na svaim stale ni aślaplalna biełyja talerki, ni prazrystaha škła, ni talerki z malunkam. I ničoha nie mahu z hetym zrabić, sprabavała šmat razoŭ. Na moj hust u Dobruša dobryja pravilnyja pamiery, pryjemny huk posudu, što taksama nie małavažna dla mianie i vielmi naturalny koler».
Niekatoryja kamientatary adznačajuć nievysokuju jakaść posudu biełaruskaha vytvorcy: «Sieryja «Nadzieja» — druhi hatunak. Treba pierabrać uvieś stos talerak u kramie, kab abrać paru štuk. I tak, jana ŭsio ž šaravataja. Ale mnie spadabałasia i pavoli, za hod (!) ja naźbirała vosiem padstaŭnych i čatyry vialikija [talerki]».
«Dobruš nie słužyć doŭha. Maksimum hod-dva. Jakaść adpaviadaje koštu. Žadaješ raz na hod kuplać novy kamplekt posudu i ŭ vyniku mieć šafu raznamasnaha posudu z reštak niedabitych kamplektaŭ — vełkam Dobruš. Chočaš kupić kamplekt posudu i zabycca pra padobnyja pakupki na dziesiacihodździ — tabie ŭ Villeroy&Boch. Kožnamu svajo».
«Try hady kamplektu, i jon jak novy. I ŭsio heta Dobruš», — nie pahadziłasia inšaj kamientatarka.