Я люблю вас —
злых і пакрыўджаных,
непрыгожых,
стомленых працай,
пагарджаных і зненавіджаных,
з невясёлай ды важкай рацыяй.
Несучасных люблю,
песімістаў,
хутаранаў у вялікім горадзе,
рэтраградаў і нонканфармістаў —
усіх, хто стыне на гэтым холадзе.
Усіх, хто стыне,
у далоні хукае,
не чакае ад долі лепшага,
хто пільнуе, калі пагрукае
нехта ў дзверы
ці нешта ў сэрца.
Тых люблю,
хто заўжды на варце,
тых, каго і смерць не падмане,
хто разгледзіць на кожнай карце
рысы краю, што чэзне ў тумане…
Комментарии
гэта цудоўна. ну
а я думала, што ўжо не люблю вершы
як вось яно