Усевалад Сцебурака. Навагодні верш з нізкі «Незнаёмаму земляку»
Паэт Усевалад Сцебурака надрукаваў у фэйсбуку чарговы верш са сваёй нізкі «Незнаёмаму земляку». І просіць лічыць гэта новагоднім віншаваннем усіх шаноўных сяброў — блізкіх і далёкіх.
Я сядаю пісаць лісты
са старога года — у новы,
я шукаю такія словы,
у якіх адгукнешся ты.
Ды разведзеныя масты
і падкурчылі хвост каметы,
стаў ківач на сярэдзіне лета,
і ўспаміны, як блокпасты.
І надзвычай няпроста гэта —
падымацца і зноў ісці
па жыцці, па снягах і лісці,
калі ты на ўскрайку свету,
калі гэты ўскраек — ты.
І навокал усё меней сушы,
ды ў сігнале «ратуйце душы»
-жы -шы пішуцца ўсё ж праз «ы».
І сядае бялюткі снег
на каптурык святога Міколы,
і нічога няма наўкола,
нават сэрца прыцішвае бег.
Ды цяжкія думкі гані.
Новы год — і ўсё нанова!
Проста вер,
я даю табе слова,
як агонь у халодныя дні…
Цяпер чытаюць
«Я наведаў самую ізаляваную краіну Еўропы». Амерыканскі блогер расказаў, як прыязджаў у Беларусь у 2020-м і 2024-м4
Каментары
зноў 1:0 на карысць паэта. у вашым батле паэта і паэткі )
Я сядаю пісаць адказ
са старога года — у новы,
і шукаю такія словы,
на якія гукнешся ты.
А разведзеныя масты
зыч, падкурчылі хвост каметы,
стаў ківач на сярэдзіне лета,
а ўспаміны – як блокпасты.
Усё надзвычай няпроста
гэта —
падымацца і зноў ісці
па жыцці, па снягах і лісьці,
прыбрысці на ускраек свету,
калі гэты ўскраек — ты.
І навокал ты меньш парушыш,
ды ў сігнале «ратуйце душы»
-жы -шы пішуцца ўсё ж праз «ы».
Асядае бялюткі снег
на каптурык святога Міколы,
і нічога няма наўкола,
нават сэрца прыцішаны бег.
Ты цяжкія думкі гані –
Новы год — і ўсё нанова!
Проста вер,
мы пачуем новае слова–
як агнём у халодныя дні…
а вы хто?
хто вам даў права папраўляць ягоныя словы і радкі?