Беларуса не спалохаць смерцю -
смерць яму, як родная маці,
што чакае з далёкай дарогі.
Хто яшчэ называе труну — дамавінай?
Хто яшчэ так шануе памерлых?
А як соладка п'ецца памінальная чарка!
Як сьветла ўзагдваецца спачылы!
Як даношваецца ягоная ватоўка!
Як зайздросціцца яму, што не бачыць усяго гэтага!
Яму галашэнні і паднашэнні -
і яечка свянцонае, і цыгарка з цукеркаю…
Мы названыя ў гонар памерлых.
Мы гаворым памерлай моваю.
Мы сыходзім адсюль, як вяртаемся,
адбыўшы пажыццёвы тэрмін.
Мы ідзем з цішынёй і знічкамі
на клады па дажджах лістапада -
гэта нашае свята сапраўднае,
дзе гасцямі ў нас -
нашыя мёртвыя.
-
«Па што ідзеш, воўча?» Евы Вежнавец выдадуць па-іспанску
-
«Я супраць. Мовы, якія пакінулі пасля сябе каланізатары ў Афрыцы, сталі шляхам да цывілізацыі». Алексіевіч адказала, як ставіцца да адмовы ад рускай мовы ва Украіне
-
«Ён адказаў: Я ненавіджу хахлоў. І ўсё». Алексіевіч расказала, з якімі людзьмі ёй давялося гаварыць, збіраючы матэрыялы для новай кнігі
«Я супраць. Мовы, якія пакінулі пасля сябе каланізатары ў Афрыцы, сталі шляхам да цывілізацыі». Алексіевіч адказала, як ставіцца да адмовы ад рускай мовы ва Украіне

Каментары