U Hrodnie 11 lutaha pravodzili ŭ apošni šlach Siamiona Domaša — eks-kandydata ŭ prezidenty Biełarusi i byłoha staršyniu Hrodzienskaha abłvykankama. Raźvitacca z palitykam pryjšli jak pradstaŭniki ŭłady, tak i apazicyi. Hramadzianskaja panichida adbyłasia ŭ Hrodzienskim pachavalnaj domie.
Siamion Mikałajevič pamior ranicaj 9 lutaha za rulom svajoj mašyny ŭ Hrodnie — u byłoha palityka spyniłasia serca. Jamu było 69 hadoŭ. U svoj čas Siamion Domaš zajmaŭ pasadu staršyni Hrodzienskaha abłvykankama i abłasnoha Savieta deputataŭ, byŭ deputatam Viarchoŭnaha Savieta.
Jašče da pačatku hramadzianskaj panichidy kala pachavalnaha doma pačali źbiracca ludzi z kvietkami i viankami. Cicha pierahavorvalisia, uspaminajučy palityka i «tyja załatyja hady», kali jon kiravaŭ vobłaściu (1993—1996). Abmiarkoŭvali, što jon byŭ adnym z najlepšych staršyniaŭ Hrodzienskaha abłvykankama i, niesumnienna, moh zrabić dla vobłaści i krainy jašče vielmi šmat, kali b zastaŭsia ŭ palitycy. Ale Siamion Mikałajevič kaliści vyrašyŭ zrabić inakš.
Bližej da kanca cyrymonii raźvitańnia ŭ zale źjavilisia pradstaŭniki dziejnaj haradskoj ułady.
Uspomnili byłoha palityka i jaho kalehi pa vybarčaj kampanii 2001 hoda.
— Ja dumaju, što jon samy vydatny i značny hrodzienski palityk časoŭ pierabudovy i pieršych hadoŭ biełaruskaj niezaležnaści. Sapraŭdny lidar. Jon moh stvaryć kamandu z zusim roznych ludziej i śpiecyjalistaŭ. Nie bajaŭsia pastavić pobač tych, chto viedaŭ bolš za jaho. Jon prysłuchoŭvaŭsia da mierkavańnia tych ci inšych śpiecyjalistaŭ, miarkujučy, što jany viedajuć u svajoj halinie lepš za jaho. Jon nikoli nie padvyšaŭ ni na kaho hołas, ale byŭ sapraŭdy žorstkim i vielmi patrabavalnym kiraŭnikom, — kaža palityk Alaksandr Milinkievič.
I ŭspaminaje z sumnaj uśmieškaj vypadak: na adnoj z płaniorak u abłvykankamie Siamion Mikałajevič vyrašyŭ, što dalej schody buduć prachodzić na biełaruskaj movie, bo tady, u pačatku 1990-ch, va ŭładzie byŭ kurs na biełarusizacyju.
— Jon pytaje ŭ prysutnych: «Vy ŭ jakich škołach vučylisia? U biełaruskamoŭnych? Nu voś, kali my chočam, kab ludzi pačali razmaŭlać na biełaruskaj movie, my sami pavinny dać im taki prykład». Tak płaniorki pačali prachodzić pa-biełarusku.
Uspaminajuć prysutnyja i toje, jak, jašče byŭšy meram Lidy, Siamion Domaš paspryjaŭ źjaŭleńniu tam pomnika Adamu Mickieviču.
— Jon tady skazaŭ: a jak pomnik moža zrabić nam horš? A potym dapamoh źjaŭleńniu polskaj škoły ŭ Hrodnie. Tady jon kazaŭ: «Čamu ŭ rasiejskamoŭnaj mienšaści jość svaje škoły, a ŭ polskamoŭnaj — niama? Niachaj budzie i ŭ ich». Tak źjaviłasia polskaja navučalnaja ŭstanova, — uspaminaje zasnavalnik i pieršy staršynia Sajuza palakaŭ Biełarusi Tadevuš Havin.
— Praktyčna, heta załatyja 1990-ja hady, kali ŭsio mianiałasia, kali była nadzieja na lepšaje. [Hienrych] Krupienka kiravaŭ horadam, [Siamien] Domaš kiravaŭ vobłaściu. I ŭsio raźvivałasia, kudyści ruchałasia, viravała niejkaja krochkaja, ale vielmi ŭraznaja enierhija. Pačali, naprykład, śviaty nacyjanalnyja śviatkavać… Heta byŭ prosta kłasny čałaviek. I ŭsio ŭ jaho było kłasna. Upeŭnieny, što jon byŭ najlepšym kiraŭnikom našaj vobłaści. Vielmi škada, — kaža akcior i bard Viktar Šałkievič.
Pachavali Siamiona Domaša na haradskich mohiłkach «Sakret» u Hrodnie.
Ciapier čytajuć
Vyjšaŭ na svabodu biełarus, jakoha ŭ svoj čas prysudzili da pažyćciovaha źniavoleńnia. Heta pieršy viadomy taki vypadak11
Kamientary