«U takuju ž haleču, dy jašče i chałodnuju, pakistancy nie pajeduć». Biełarus piać tydniaŭ pravioŭ u Pakistanie — voś što jaho ŭraziła

Bolš za try hady saliharčanin Alaksandr Hojšyk pravioŭ u kruhaśvietnym padarožžy. Piać tydniaŭ ź ich — u žniŭni-vieraśni 2024 hoda — mužčyna byŭ u Pakistanie. Krainie, jakaja ličycca ciomnym konikam dla sučasnych vandroŭnikaŭ. Paśla znajomstva ź jakoj jon nie moža pahadžacca z tymi, chto aburajecca navinie ab mahčymym pryjedzie pakistancaŭ u Biełaruś. Alaksandr raskazaŭ «Našaj Nivie» pra svoj čas u dalokaj krainie.

Alaksandr Hojšyk i pakistancy ŭ dalinie Kałašoŭ. Fota: @alex_valacuga / Instagram

«Spadabałasia absalutna ŭsio»

Biełarus pryznajecca, što zavyšanych čakańniaŭ ad krainy nie mieŭ, dumaŭ, što jana budzie padobnaj da Indyi. Z 95 krain, što naviedaŭ vandroŭnik, Indyja stała dla jaho adnoj z samych nielubimych. Ale akazałasia, što Pakistan — heta takaja zdarovaja viersija svajoj susiedki.

Zajechaŭ u Pakistan Alaksandr z Kitaja. I adrazu toje, što napružvała jaho raniej — nierazumieńnie anhlijskaj movy, pieranasielenaść i zabrudnienaść, — źnikła.

«Spadabałasia absalutna ŭsio. Pakistan vielmi rozny. Tam ža jość paŭnočnyja terytoryi, dzie hory. Niama takoha etnasu pakistancy, heta prydumanaje. Tam jość adrazu niekalki vialikich etničnych hrup. Napeŭna, najbolš mnie spadabalisia ludzi».

Pakistanski «Jazyk trola» kala Skardu. Fota: Alaksandr Hojšyk

Uvieś čas miascovyja namahalisia dapamahčy Alaksandru, byli vielmi pryjaznymi. Pakistanskuju haścinnaść jon paraŭnoŭvaje z toj, jakuju pabačyŭ u narodaŭ Kaŭkaza ci Siaredniaj Azii. I heta vielmi adroźnivajecca ad Indyi, dzie ŭ jaho zaŭsiody było pačućcio, što jaho chočuć padmanuć, vyciahnuć hrošy.

«Časta mnie kazali: «Kali vierniešsia dadomu, raspaviadaj, što naša kraina — narmalnaja. My nie vinavatyja, što ŭ nas taki kiepski imidž u śviecie». Ja hetym i zajmajusia, raskazvaju ŭsim, što Pakistan — absalutna narmalnaja, cikavaja i pryjaznaja kraina».

«Zachodziš na niejkuju vułačku, a tam — narkapryton pad adkrytym niebam»

Alaksandr zhadvaje, što ŭ Pakistanie nie tolki pryhožaja pryroda, ale i nizkija ceny. Viadoma, byli i składanaści: u pamiežnym rajonie z pravincyjaj Biełudžystan, jakaja zmahajecca za svaju niezaležnaść, pakistanskaja palicyja jaho spyniła i adviezła ŭ pastarunak — vyśvietliłasia, što praz patencyjnuju niebiaśpieku tam nielha znachodzicca biez achovy.

Achoŭnik forta Bałtyt. Fota: Alaksandr Hojšyk

Palicyja pry hetym pavodziła siabie vielmi karektna, kaža biełarus.

U adździaleńni jamu prapanavali vybrać, što jon choča papić, i adzin z palicejskich pajšoŭ pa kramach šukać dla vandroŭnika Coca-Cola Zero. Načalnik pastarunka pačastavaŭ jaho papiarosaj i šmat razoŭ paŭtaraŭ, kab bieły mistar nie chvalavaŭsia. Urešcie Alaksandr dačakaŭsia eskortu, jaki pravioŭ jaho da prypynku i pasadziŭ na aŭtobus.

Inšym razam palicyja zaŭvažyła jaho adnaho ŭ kryminalnym rajonie Karačy — tudy vandroŭnik trapiŭ vypadkova, zabłukaŭšy ŭ horadzie.

«Usie narmalna-narmalna, a potym zachodziš na niejkuju vułačku, a tam — narkapryton pad adkrytym niebam. Kali maksimalna karektna nazvać. Padjazdžaje palicyja, pytajecca, što ja tut zabyŭ. Abšukali kišeni na vypadak, kali ja b vyrašyŭ niešta kupić, i skazali adnamu tut nie chadzić, bo im nie treba, kab byli prablemy i sa mnoj niešta zdaryłasia».

«Miascovy žychar mianie faktyčna vyratavaŭ»

Alaksandr zhadvaje jašče adzin vypadak, jak jamu dapamahli miascovyja žychary. Kali jon viartaŭsia z daliny Skardu — «niejmaviernaj pryhažości miesca ź cikavymi histaryčnymi i kulturnymi abjektami» — pačalisia daždžy, i darohu razmyła. Jechaŭ jon aŭtaspynam, mašyna nie mahła bolš ruchacca.

Razmytaja daroha z daliny Skardu ŭ Isłamabad. Fota: Alaksandr Hojšyk

Na darozie byŭ pakistaniec z matacykłam — prosta pieranios jaho na rukach praz prablemnaje miesca. I prapanavaŭ Alaksandru pajechać ź im:

«Jon na matacykle, a ja ź vialikim zaplečnikam, navat dvuma. Jon mianie vioz pad daždžom pa sierpancinach kiłamietraŭ 80, pakul my dajechali da cyvilizacyi. Mašyn nie było ŭ moj bok, jon mianie faktyčna vyratavaŭ. Takich historyj šmat było».

«Biełaruś niazdolnaja płacić im stolki hrošaj»

Padčas svajho padarožža Alaksandr zavitvaŭ i ŭ krainy Piersidskaha zalivu. Jon kaža, što ŭ AAE, Amanie, Saudaŭskaj Aravii, Kuviejcie, Bachrejnie i Katary zaŭsiody sustrakaŭ pakistancaŭ — heta asnoŭnaja pracoŭnaja siła tam.

Kamientujučy navinu ab mahčymym pryjedzie pakistancaŭ u Biełaruś, jon ličyć, što hetaha nie adbudziecca: my niazdolnyja prapanavać im stolki hrošaj, jak tyja krainy. Da taho ž, u nas vielmi chałodny dla pakistancaŭ klimat.

«Biełaruś — biednaja kraina, jakaja niazdatnaja płacić im stolki hrošaj, kolki jany mohuć zarabić u siabie pad bokam, pracujučy ŭ takoj ža musulmanskaj krainie. I zarablajučy značna-značna bolš, čym u Biełarusi».

U svaim padarožžy jon znajomiŭsia z pakistancami, jakija mieli svajakoŭ, chto jeździŭ pierachodzić biełaruskuju miažu ź ES. Adzin taki čałaviek addaŭ kala 3—4 tysiač dalaraŭ, dajechaŭ da miažy, pasprabavaŭ, ale zrazumieŭ, što heta nadta niebiaśpiečna — i viarnuŭsia dadomu. Niechta z surazmoŭcaŭ raskazaŭ Alaksandru pra śmierć znajomaha ŭ biełaruskich bałotach.

«Sustrakalisia ludzi, jakija prasili arhanizavać heta dla ich. Pytali, ci ja viedaju kantakty, kamu možna zabašlać. Kali ty im raskazvaješ, što hetaha nie budzie, što heta vielmi ciažki šlach, niekatoryja ludzi hladzieli ź niedavieram. Nibyta ja śpiecyjalna ad ich chavaju niejkuju załatuju žyłu».

«Biełarusy čamuści dumajuć, što my takaja ŭnikalnaja kraina, chrustalny sasud, jaki ŭsie chočuć razrabavać»

Mnohija biełarusy z abureńniem adreahavali na prapanovu Łukašenki pryniać u krainie mihrantaŭ z Pakistanu. I chacia vandroŭnik u razmovie niekalki razoŭ padkreśliŭ, što nie vieryć, što heta mahčyma, chvali nianaviści jon nie razumieje. Kaža, što heta — prajava nizkaj adukavanaści i niedachop sapraŭdnych mižnarodnych kantaktaŭ.

«Navat kali b pajechali, ja nie baču absalutna nijakaj prablemy z hetym. Ja bačyŭ tolki dobrych i pryjemnych ludziej. Biełarusy ŭ Polščy taksama mohuć zdavacca dla palakaŭ dzikunami, jakija žyvuć na Uschodzie i majuć niejkija dzikunskija tradycyi.

Mnie zdajecca, heta chvala nianaviści palahaje vyklučna na tym, što ludzi nie viedajuć. Pahuhlili-pašukali ŭsiaho samaha kiepskaha, što možna znajści pra Pakistan. Ludzi karystajucca vyklučna infarmacyjaj, jakuju padajuć ŚMI, a ŚMI časta padajuć haračuju, klikabielnuju infarmacyju pra čarhovy terakt ci zhvałtavańnie. Ludzi nie majuć žyvych prykładaŭ uzajemadziejańnia.

Mnie zdajecca, što vylečycca ad hetaha možna, kali prosta pačać samomu vandravać. Ci žyć u krainach, dzie vielmi šmat zamiežnikaŭ. Jašče raz — ja ŭpeŭnieny, što pryjezdu mihrantaŭ nie adbudziecca, tamu što sučasnaj biełaruskaj sistemie niama čaho prapanavać.

Sami biełarusy žyvuć u halečy. U takuju ž haleču, da jašče i chałodnuju, pakistancy nie pajeduć, tamu što jość šmat inšych lepšych varyjantaŭ. A biełarusy čamuści dumajuć, što my takaja ŭnikalnaja kraina, chrustalny sasud, jaki ŭsie chočuć razrabavać».

{DONATE_PAYPAL}

Kamientary da artykuła