Uvaha! Heta nie mulciaški‑ačmuraški pra robataŭ‑transformieraŭ ci psichičnaja ataka «Pakiemonaŭ». Ščyruju animešnuju pieršakrynicu — filmy Chajaa Mijadzaki — pakazvajuć u Minsku.
Uvaha! Heta nie mulciaški‑ačmuraški pra robataŭ‑transformieraŭ ci psichičnaja ataka «Pakiemonaŭ». Chaj sabie japonskaja multyplikacyja, i styl padobny: vialikija vočy hałoŭnych hierojaŭ i krychu zmušanaja pantamima, ale ŭsio ž pierad vami — ščyraja animešnaja pieršakrynica, filmy Chajaa Mijadzaki.
Mulciki, šalona papularnyja ŭ Japonii, ale adkrytyja jeŭrapiejskim śvietam adno ŭ 2002 h. padčas Bierlinskaha kinafiestyvalu paśla tryumfu stužki «Źniesienyja zdaniami».
Multstužka «Naš susied Totara». Ci to lesavik, ci to hihancki myš Totara biare dźviuch dziaŭčatak u padarožža pa niebie na katobusie (kot+aŭtobus). Dziaŭčatki napiaredadni pasiejali žałudy i Totara za ličanyja imhieńni rościć ź ich dub‑hmach.
Naranicu, pračnuŭšysia ŭ łožku, dziaŭčatki bačać, što hmacha niama, ale jość parastki maładych dubkoŭ, chacia ichni baćka nijakaha lesavika ŭ vočy nie bačyŭ. Totara — płod fantazii dziaŭčynak, jakija adno smutkujuć pa maci, jakaja znachodzicca ŭ balnicy, i tamu prydumali dla siabie kazačnaha hieroja, ci ŭsio ž jon sapraŭdy prychodziŭ unačy i potym panios z saboj hihantyčny dub?
Aŭtar filmu nie daje adnaznačna adkazu. Zrazumieła tolki adno — svajoj dvaistaściu ŭ dačynieńni da kazačnaha, paralelnaha śvietu Mijadzaki vielmi dakładna vyznačaje miesca čaroŭnaha ŭ našym śviecie, majučy pazicyju, jakuju słovami vielmi ŭdała vyražaje hałoŭnaja hierainia mulcika, paciešnaja dziaŭčynka Mej: «Son, dy nie son!».
Japonskaje anime skiravanaje na bolš darosłuju, čym dyśniejeŭskija i sajuzmulfilmaŭskija stužki, aŭdytoryju. Pryjści ŭ kinazału, dzie adsotkaŭ 80 — darosłyja i hladzieć multstužki darosłaha, jaki nie źjazdžajučy na ŭci‑puci i ciuchci‑muchci, raspaviadaje praŭdziva čaroŭnuju kazku, splatajučy dziŭnyja vuzielčyki kadraŭ i piersanažaŭ tak, što razumiejuć usie — stałyja i małyja. A jašče stužki Mijadzaki — niepasredny dostup da čužoj, časam niezrazumiełaj, ale takoj čaroŭnaj i pryciahalnaj japonskaj kultury. Japonija, dy nie Japonija!
***
Pakaz filmaŭ, jaki jazyk nie pavaročvajecca nazvać retraśpiektyvaj, adbyvajecca ŭ minskim kinateatry «Rakieta» (Rabočy zavułak, 3, prajezd da st.m. «Praletarskaja»). Voś multstužki, na jakija vy jašče paśpiejecie:
«Niabiesny zamak Łaputa» 17 krasavika, 19:00 (pra dziaŭčynku, uładalnicu Latajučaha Kamiania na jakuju palujuć ahienty ŭradu i piraty, bo jon źjalajecca klučom da tajamničaha vostrava Łaputa).
«Šept serca» 18 krasavika, 17:00, 19 krasavika, 19:00 (pra dziaŭčynku, jakaja praz ulubionyja knihi traplaje ŭ dzivosnuju krainu).
«Viadźmarskaja słužba dastaŭki» 18 krasavika, 19:00, 19 krasavika, 17:00 (pra viadźmarku‑padletka Kiki, jakaja, dapamahajučy ludziam, adkryvaje słužbu dastaŭki pa niebie).
«Naŭsikaja z Daliny Viatroŭ» 19 krasavika, 14:30 (pra pryncesu Naŭsikaju, jakaja kiruje adzinaj acalełaj krainaj na Ziamli paśla strašnaj bijałahičnaj katastrofy).
Ciapier čytajuć
«Da akcyi dałučylisia tolki marhinały». Što pisaŭ u čatach paśla svajho vykryćcia kadebešnik, adkazny za biełaruskuju emihracyju1
Kamientary