30 maja Uładzimir Pucin uručyŭ dziaržaŭnyja ŭznaharody «vydatnym hramadzianam Rasii». Siarod uznaharodžanych byli śpiavak Stas Michajłaŭ, akcior Styvien Sihał i biełaruski praŭładny aktyvist Alaksiej Tałaj.
Tałaj byŭ u jakaści dyrektara dabračynnaha fondu ź Biełarusi, jaki zajmajecca vyvazam ukrainskich dziaciej z akupavanych terytoryj.
«Moj šlach na Danbas pačaŭsia ŭ dalokim 2014 hodzie, kali na Ukrainie adbyŭsia ŭzbrojeny dziaržaŭny pieravarot. My z bolem u sercy nazirali za hetymi padziejami, ja jašče niedzie zialony, da kanca nie razumieŭ, što adbyvajecca, ale ŭsio kipieła ŭnutry ŭ pradčuvańni čahości strašnaha», — cytuje słovy Tałaja prapucinski žurnalist Andrej Kaleśnikaŭ.
Potym sam Tałaj adpraviŭsia ź Biełarusi na Danbas.
«Uładzimir Uładzimiravič, adnojčy ja pačuŭ frazu: «Kak naši braťja umirali, i umierieť my obieŝali, i klatvu viernosti sdieržali my v Borodinskij boj!» («Borodino» Lermantava. — NN) Tady hetaja cytata ź viadomaha tvora, skazanaja vami, tak mahutna i ščyra trapiła mnie prosta ŭ serca. My vas nie padviadziem! My hanarymsia, što vy z našym lidaram Alaksandram Ryhoravičam Łukašenkam tak pa-bratersku trymajecie stroj! I treci vołat, Navarosija, vierniecca adnojčy da nas! My — ruskija! Z nami Boh!»
«Pad Navarosijaj Alaksiej Tałaj, upeŭnieny, razumieŭ niešta bolšaje, čym pakul pryniata. Mahčyma, usiu ciapierašniuju terytoryju Ukrainy. Ale skazaŭ pra heta akuratna i byŭ šmatabiacalny. I ni razu, zaŭvažym, nie pahladzieŭ u telefon. A što jamu tam?», — žorstka iranizuje ź invalidnaści Tałaja Kaleśnikaŭ.
Ciapier čytajuć
Lavončyk: Mielnikava vylecieła ŭ Łondan i, nie zatrymlivajučysia, vylecieła z Łondana — heta 100-pracentna1
Kamientary