«Mnie nas škada. Nas bjuć, jak much muchabojkaj». Z-vajenkar zaklikaŭ spynić vajnu
Rasijski vajenkar i prapahandyst Alaksandr Sładkoŭ vykazaŭ balučaje rasčaravańnie ŭ suviazi z dronavaj pahrozaj z boku Ukrainy, biezdapamožnaj reakcyi rasijskaha kamandavańnia na heta i ahulnaj stratehičnaj niapeŭnaściu Rasii ŭ viadzieńni vajny. Jon miarkuje, što varta spyniać vajnu.
«Mnie nas škada. Nas bjuć. Ja ŭžo dajšoŭ da žalu. Byŭ pieryjad admaŭleńnia, hnievu, jašče čahości. A ciapier ja pryniaŭ situacyju takoj, jakaja jana jość. Nas bjuć, jak much muchabojkaj. Tak, my nadzvyčajnyja ŭ abaronie i zachaplalnyja ŭ šturmach, pry pierachodzie da strałkovaha boju praciŭnik amal zaŭsiody zdajecca. Ale Rasiju trasie ad nalotaŭ BŁA sapiernika», — piša Sładkoŭ.
Prapahandyst ličyć, što Rasija staić pierad dylemaj — treba «ci spyniać vajnu, pierachodzić da zamarozki, da pieramirjaŭ, ci jašče kudyści, ci vajavać tak, jak zvyčajna vajujuć ruskija».
«My ŭ hetym bajavym parytecie z Ukrainaj možam stačyć tych, chto zastaŭsia bicca», — miarkuje jon.
Vajenkar narakaje na tych, chto «ličyć, što heta vajna nie ich sprava». Jon nazyvaje ich «bałotam», jakomu treba adkazać — nie tolki słovami, ale i dziejańniami, pakarańniami, navat «vyšejšaj mieraj» dla tych, chto kradzie i padryvaje front znutry.
«Dy šmat čaho možna zrabić, jak toj kazaŭ, u kania hałava vialikaja, voś niachaj jana i dumaje. Dumaje tak, kab usie našy sumnievy źnikli i bolš nie źjaŭlalisia. I kab ja pierastaŭ škadavać Rasiju, jakuju atakujuć to tut, to tam», — dadaje jon.
Kamientary