Viktar Marcinovič: Paskudstva situacyi ŭ tym, što absalutna niama dzie padhladzieć, što budzie dalej
Piśmieńnik Viktar Marcinovič razvažaje ŭ fejsbuku pra adčuvańnie času. «Zaraz luby mir budzie karotkim pieradycham», — piša jon.
«Paskudstva situacyi ŭ tym, što absalutna niama dzie padhladzieć, što budzie dalej, — refleksuje Viktar Marcinovič. — Minułaje nie padkaźnik, bo taho, što adbyvajecca zaraz, jašče nikoli nie było ŭ minułym. A kali i było, dyk usio zaraz navyvarat, i nie azirajsia pa adkazy, hladzi napierad, u tuman.
Kožny zaraz u stasunkach sa svaim losam, za kožnym krokam i słovam — asabistaja intuicyja, pačućcio budučyni.
A vajna praciahvaje peckać usio śmierciu, i zaraz raskład 2020-ha vyhladaje prostym i zrazumiełym — u paraŭnańni z tym, pasiarod čaho my apynulisia ŭ 2022.
Adno, što viedaju dakładna: bojki skančajucca, kali nianaviści robicca mieniej. Zaraz ža luby mir budzie karotkim pieradycham miž Pieršaj i Druhoj Čačenskaj, i Ukraina — tolki pačatak, nie skončycca ŭsio Ukrainaj, hetyja ciorki — tektaničnyja.
Čytaju «Sievastopalskija apaviadańni» Tałstoha, u škole nam kazali, što kniha pra hieraizm abaroncaŭ Kryma, ja ž u tekście baču tolki rospač i tuhu — jak u toj scenie, dzie hieroj naviedvaje amputacyjnaje adździaleńnie vajskovaha špitala, ci ŭ toj, dzie jon vychodzić na bastyjon, i kamandzir, kab pakrasavacca pierad aficeram, zahadvaje stralać pa vorahu z harmataŭ, toj adkazvaje, i ŭ vyniku z redutaŭ vałakuć paranienych i zabitych.
I było b dziŭna, kab u Tałstoha było nie tak: Tałstoj — bujny piśmieńnik, a bujnyja piśmieńniki, ad Bykava z Cheminhuejem, da Remarka z Hrasam, nikoli nie dazvalajuć sabie apynucca na baku apiavalnikaŭ śmierci.
Z druhoha boku — kamu cikava, što ty dumaješ zaraz?
Kamu patrebny tvoj humanizm ci tvaje pieraściarohi?
Kožny zaraz sam sabie pifija.
Niechta biažyć u JYSK, niechta pa cukar, a niechta — preč z rodnaha domu.
Jak byccam ad hetaha možna źbiehčy.
Ci adkupicca cukram.
Ci schavacca ŭ šopinhu».
Kamientary