Kadyraŭ publična paškadavaŭ, što jahony syn nie zabiŭ čałavieka ŭ SIZA
Kiraŭnik Čačni Ramzan Kadyraŭ vykazaŭsia adnosna taho, što jahony syn Adam zastaŭsia biespakaranym paśla taho, jak źbiŭ u Hroźnienskim SIZA 19-hadovaha Mikitu Žuraŭla, abvinavačanaha ŭ spaleńni Karana, i videa pra heta stała dastupnym hramadskaści.
Pavodle mierkavańnia Ramzana Kadyrava, źbiŭšy Žuraŭla, na toj momant 15-hadovy Adam Kadyraŭ «atrymaŭ mahčymaść supakoić svaju dušu». I jaho niama za što karać.
«Karać [Adama]? Za što karać? Za toje, što jon ahienta źbiŭ? Było b dobra, kali jon zabiŭ jaho. U mianie adno žadańnie, kali ja ŭspaminaju tych, chto spalvaje Karan, adna mara — kab jany panieśli pakarańnie», — zajaviŭ Kadyraŭ.
Na pytańnie, ci moža Žuraviel pa-sapraŭdnamu raskajacca za svoj učynak, Kadyraŭ adkazaŭ: «Pozna ŭžo škadavać».
Nahadajem, što paśla źbićcia Adamam Kadyravym Mikity Žuraŭla ŭ SIZA i apubličvańnia hetaha dziejańnia junak nie tolki nie panios nijakaha pakarańnia, ale jaho stali, naadvarot, ušanoŭvać nie tolki ŭ Čačni, ale i ŭ inšych rasijskich rehijonach. Taksama, niahledziačy na niepaŭnalećcie, Adam Kadyraŭ atrymaŭ adrazu niekalki pasad u siłavych strukturach respubliki.
«Maje nieabchodnyja zdolnaści i navyki». 16-hadovaha syna Ramzana Kadyrava pryznačyli «kurataram» bataljona Minabarony Rasii
15-hadovaha Adama Kadyrava, jaki źbiŭ Mikitu Žuraŭla ŭ SIZA, uznaharodzili vośmym i dziaviatym ordenami
15-hadovamu Adamu Kadyravu ŭručyli orden «Za słužeńnie relihii Isłam» I stupieni
«Honar Ajčyny». Troch synoŭ Ramzana Kadyrava ŭznaharodzili najvyšejšym ordenam parłamienta rehijona
15-hadovaha syna Ramzana Kadyrava pryznačyli na pasadu načalnika adździeła biaśpieki kiraŭnika Čačni
Minimum dva rehijony admovilisia ŭznaharodzić syna Kadyrava. U Kramli naohuł nie viedajuć, što z hetymi ŭznaharodami rabić — Viorstka
Ciapier čytajuć
«Nie chaču čuć «śpierdalaj da Ukrainy» tolki tamu, što razmaŭlaju z baćkami pa telefonie na ruskaj». Biełarusy dzielacca, čamu viartajucca z Polščy6
Kamientary
Pritvoriaťsia tiepieŕ nie nužno.
Da, da.
Princu možno byť soboj.
Nu čiem nie toržiestvo pluralizma?