ЦРУ правярала версію пра ўцёкі Гітлера ў Паўднёвую Амерыку праз 10 гадоў пасля яго смерці

Агенты ЦРУ палявалі на Адольфа Гітлера ў Паўднёвай Амерыцы на працягу 10 гадоў пасля таго, як ён лічыўся мёртвым. Пра гэта сведчаць рассакрэчаныя дакументы ЦРУ, піша таблоід New York Post.

Калі 30 красавіка 1945 года савецкія войскі з баямі ўварваліся ў цэнтр Берліна, Гітлер і яго сяброўка Ева Браўн, з якой ён ажаніўся за дзень да гэтага, скончылі жыццё самагубствам у падземным бункеры фюрэра, каб пазбегнуць палону.

Іх целы былі часткова спалены і пахаваны ў неглыбокай варонцы ад бомбы. Савецкія салдаты пазней эксгумавалі рэшткі, якія СССР ідэнтыфікаваў па стаматалагічных картках, і захоўвалі іх ва Усходняй Германіі да таго часу, пакуль агенты КДБ не знішчылі цела Гітлера ў красавіку 1970 года, захаваўшы толькі сківічную косць і чэрап, якія, па даных МІ-5, былі дастаўлены ў Маскву.

Аднак адразу ж пасля паведамленняў пра смерць Гітлера з'явіліся тэорыі змовы аб тым, што ён перажыў вайну і збег з Германіі.

У той час як ЦРУ мае справаздачу аб анатамаванні трупа, якая пацвярджае смерць Гітлера, іншыя дакументы паказваюць, што палявыя агенты падазравалі, што Гітлер мог схавацца ў Паўднёвай Амерыцы пад выдуманым імем, і раздабылі фатаграфію чалавека, дзіўна падобнага да нацысцкага лідара.

Рассакрэчанае дасье за кастрычнік 1945 года паказвае, што агенты вайсковага міністэрства ЗША паведамілі ФБР аб магчымым сакрэтным прытулку ў спа-гатэлі ў Ла-Фальдзе, Аргенціна, якім Гітлер мог бы карыстацца, калі б выжыў.

У дакуменце гаворыцца, што ўладальніца гатэля і яе сям'я былі прыхільнікамі Адольфа Гітлера і рабілі фінансавыя ўнёскі ў нацысцкую партыю яшчэ ў 1920-х гадах праз міністра прапаганды Ёзэфа Гебельса.

У справаздачы сцвярджаецца, што адміністрацыя гатэля «ўжо зрабіла неабходныя падрыхтоўкі» для таго, каб Гітлер мог схавацца ў іх гатэлі ў Аргенціне ў выпадку неабходнасці.

У іншым дакуменце, датаваным кастрычнікам 1955 года, ад агента ЦРУ гаварылася, што ён атрымаў інфармацыю ад сябра, які размаўляў з чалавекам, які назваўся былым нацысцкім салдатам СС Філіпам Сітраенам, які паведаміў яму, што Гітлер усё яшчэ жывы ў Калумбіі.

Сітраен сцвярджаў, што штомесяц меў зносіны з былым нацысцкім лідарам і паказаў фатаграфію, на якой ён з чалавекам, якога называў Гітлерам, на пляжы ў Тунхе, Калумбія.

Павялічыць

Чалавека, якога называлі Гітлерам, звалі «Адольф Шрытэльмаёр», і ён з'ехаў з Калумбіі ў Аргенціну ў студзені 1955 года.

4 лістапада 1955 года ЦРУ дазволіла агентам звязацца з чалавекам, вядомым у дасье як GIRELLA, для далейшага расследавання гісторыі «Адольфа Шрытэльмаёра» ў Калумбіі да 1955 года.

Аднак у тым жа дакуменце гаворыцца, што «на вырашэнне гэтага пытання могуць быць затрачаны велізарныя намаганні, і верагоднасць выяўлення чаго-небудзь канкрэтнага невялікая». Таму прапаноўвалася закрыць гэтае пытанне.

Падобна на тое, што пасля 1955 года ў рассакрэчаных файлах ЦРУ не было апублікавана ніякіх іншых дакументаў, якія сведчаць аб тым, што агенты палявалі на Гітлера.

Хоць няма ніякіх канкрэтных доказаў тэорыі аб тым, што Гітлер мог перажыць вайну і збегчы з Германіі, члены нацысцкай партыі сапраўды выкарыстоўвалі «пацучыныя сцежкі», каб дабрацца да Аргенціны і іншых краін Паўднёвай Амерыкі, каб пазбегнуць судовага пераследу за свае злачынствы пасля Другой сусветнай вайны. Там хаваліся, напрыклад, адзін з арганізатараў Халакосту Адольф Эйхман і доктар СС Ёзэф Менгеле, які ставіў медыцынскія эксперыменты над зняволенымі ў Асвенціме.

• 2
• 1
• 2
• 3
• 1
• 0
• 1
• 0