Aleś Lipaj. Ciapier ty možaš pić nahbom uładu… Vieršy + FOTY

Praz horad,

što prysnuŭ da ranku

jak źvier,

paraniena drapiežny,

idu biaz bojazi,

niaśpiešna.

Prykładvaju jamu na ranku

žyvy tryputnik svajho vierša.

 ***

***

Ciapier ty možaš pić nahbom uładu

i marnatravić ludzkija nadziei,

ale nadydzie čas — i voźmie płatu

ź ciabie narod za ŭsie lichija dziei.

Nadydzie čas — i lud zachoča praŭdy.

I navat nie jaje, a tolki viedaŭ,

što zło nie abminuła pakarańnie,

i pieršym toj, chto sam z dubinkaj biehaŭ,

jak raz ciabie abvinavačvać stanie.

Nadydzie čas — i lud zachoča praŭdy.

I navat nie samu jaje, a pomsty

za tyja biedy i za tuju biednaść,

kudy zavioŭ ty hramadzianaŭ prostych.

A z pomstaj da ludziej pryjchodzić jednaść.

I mo na hetaj, zybistaj choć, hlebie

paŭstanie nacyja — i nacyja paŭstanie

na poŭny rost, zusim nia dziela chleba,

a praha voli kiravaćmie tym paŭstańniem.

I hledziačy,

jak hmach tvajoj ułady

pieraŭtvarajecca ŭ mahilny kamień,

adkryješ ty, što žorstki boh raspłaty

žyvie ŭ taboju zhvałtavanym chramie.

 ***

***

Pavialičyć

* * *

Ja ŭkryžavany losam na kryžy,

jaki zavuć u śviecie Biełaruśsiu.

Moj Boh, dapamažy!

Dapamažy, —

bo ja nie pamiraju, a bajusia. 

Mnie strašny nie niabyt, nie tahaśviet —

mnie bojazna za ŭsich na hetym śviecie:

što Juda schoča bolš jašče maniet

i Piotr nie spynicca na adračeńni trecim. 

Mnie strašna, što razbeščany natoŭp

prysudzić śmierć Maryi Mahdalinie,

što raspačnuć znoŭ vaviłonski stoŭp

i mova biełaruskaja zahinie. 

Što, atrymaŭšy moj chiton, žaŭnier

davać saśmiahłym tolki vocat budzie…

Ja nie prašu, kab ratavaŭ mianie, —

malu, Haspodź, zusim ab inšym cudzie: 

chaj mnie hareć u piekle na ahni,

aby moj kryž u połymi nie zhinuŭ.

Eli!

Eli!

Łama savachfani!

Zabi moj strach!

I vyratuj krainu! 

***

***

Zabiraje Boh paetaŭ hod ad hodu.

Zabiraje i biazrodnych, i Narodnych.

Dy a jak inačaj? Hetamu narodu

mova prodkaŭ stałasia niarodnaj.

Jon nie razumieje bolej vieršaŭ.

Jon nie pamiataje słovy himnaŭ.

I kryvicki staradaŭni vieršnik

ŭ dušach ludu hetaha zahinuŭ.

Honar, i kachańnie, i svaboda

pierastali adhukacca ŭ sercach.

Zabiraje Boh paetaŭ u naroda,

jak ratujuć abrazy ad inšaviercaŭ.

Nił. Hienadź. Ryhor. Siarhiej. Uładzia.

Jan, Jakub, Maksim, Arkadź, Kandracie,

Vy słužyli ludziam, a nie ŭładzie.

Termin słužby skončyŭsia, prabačcie.

…Nu, para.

Pa viečnych ciomnych vodach

Sam viasłujučy ŭ adzieńni zrebnym,

zabiraje Boh paetaŭ u naroda.

Bo jany Jamu jašče patrebny.

***

***

Centon

Uładzimiru Niaklajevu

Siońnia z ranicy na ŭschodzie

nadpis ź biełych bliskavic:

ty ŭ svaim śviatym narodzie

byccam boskaj tkanki nić.

Chaj adno Ajčyna za plačyma -

u nievierahodnym cudzie žyć

anivodnaje niama pryčyny,

kab nie pić.

Cudy ŭsie - ŭ adnym-adzinym cudzie:

vola - i ź niabytu, i ŭ niabyt.

Lepiej nie było, dyk horš nia budzie,

Boh na Volu ŭsim daje ispyt.

Jak i što tam staniecca z Ajčynaj, -

ŭsio ŭ adchist. Ničoha nie ŭtrymać. -

a jana adzina za plačyma.

Navat kali ŭsia jana - turma.

• 1
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0