«Cudoŭny ekzemplar sučasnaha m****ctva!» Prodaž aŭtentyčnaj vyšyvanki, raśpisanaj hrafici, vyklikaŭ krytyku
Vystava-prodaž maładych biełaruskich mastakoŭ «Asieńni sałon» adkryłasia tolki ŭčora, 18 kastryčnika, a ŭžo vyklikała rezanans. Uvahu pryciahnuła praca «Spadčyna» — aŭtentyčnyja damatkanyja kašula i abrus, raśpisanyja čornymi hrafici.
«Jaki cudoŭny ekzemplar sučasnaha m****ctva! — adreahavaŭ televiadoŭca Jaŭhien Baryšnikaŭ. — Toj, chto sabie b dazvoliŭ padobnaje zrabić z aryhinałam (!!!) tvora jakoha Šahała ci Sucina, napeŭna b, atrymaŭ załomy ruk, štraf, termin dy voŭčy bilet i pramień nianaviści ad kurataraŭ usich mastackich halerej i ad kurataraŭ «Asieńniaha sałona ź Biełhazprambankam» u pieršuju čarhu», — miarkuje jon.
«Kab heta byŭ postar ci śpiecyjalna dla hetaha zroblenaja replika kašuli — ja b prosta acaniŭ mastacuju ideju, sapraŭdy mocnuju. Ale tut majem cynična źniščany kulturny artefakt, niavažna ź jakoj metaj», — dadaje jon.
Aŭtar hrafici — haradzienskaja mastačka Darja Siamčuk (tvorčy psieŭdanim Ciemra). Jana raskazvaje, što rečy sapraŭdy staryja.
«Kašuli 100 hadoŭ. Ja jaje kupiła, ale vielmi niadoraha. Ludzi pradajuć, bo niepatrebna. Abrus ja znajšła na śmietnicy.
Šmat pytańniaŭ padšturchnuła mianie da stvareńnia hetaj pracy. Ja amatar kupli starych rečaŭ, pachodaŭ pa śmietnicach. Ja baču, što vykidajecca, i nie razumieju, jak heta možna vykinuć. Usio kaštoŭnaje źniščajecca, a ŭ dom nanosicca adnarazovaje, płastmasavaje, kitajskaje. Zamiena kaštoŭnaściaŭ adbyvajecca.
Dla mianie dziŭna, što niechta pakryŭdžany majoj pracaj. Ludzi kožny dzień svaimi dziejańniami razburajuć našu spadčynu, kultyvujuć bjuci-industryju. Ja heta ŭskryła, pakazała vizualna, materyjalnymi rečami, kab usie zaŭvažyli, što heta tak i adbyvajecca.
Ja chadžu pa ŭsich śmietnicach, bo razumieju, što tam, moža, lažyć takoje… I kali heta prapadzie, ja nie vyratuju — usio, kaniec.
Ja chacieła pakazać, što ŭ siońniašniaha pakaleńnia zusim inšyja kaštoŭnaści. Treba canić staroje, a hetaha nie adbyvajecca. Praź niekatory čas voś heta čornaje budzie našaj spadčynaj».
Psieŭdanim Ciemra mastačka ŭziała, bo časta ŭ tvorčaści adlustroŭvaje drenny bok ludziej.
«U mianie jość pracy, źviazanyja z kultyvavańniem brendaŭ, tym, što jany zamianili nam usio i stali hałoŭnymi. Taksama jość pracy ab tym, što płastyk pieramoh — ludzi nie razumiejuć, što źniščajuć ziamlu, karystajucca adnarazovymi zručnaściami».
U sacsietkach takuju tvorčuju akcyju acanili nieadnaznačna. Mnohija pisali, što heta vandalizm i niepavaha da artefaktaŭ. Inšyja ž acanili hłyboki pasył aŭtara.
Razmalavanyja kašula i abrus, darečy, jak i ŭsio tvory na vystavie, pradajucca. Cana — 14 tysiač rubloŭ.
Inžyniera-kanstruktara z upraŭleńnia «Pielenha», jakoje robić techniku dla rasijskaha vojska, asudzili pa palityčnych artykułach3
Kamientary