А пачалося ўсё з банальнага: не было дзе захоўваць стары хлам. Прас, які раней грэлі на вуглях, газавыя лямпы, цудам ацалелыя кубкі і чыгуны… Замест таго, каб выкінуць гэтае дабро, Эдуард Жданюк з аграгарадка Ардашы акуратна расставіў яго на паліцах. Так і з'явілася калекцыя.
Цяпер мужчына з гонарам паказвае свае знаходкі, кожная з якіх мае сваю гісторыю, піша «Светлы шлях».
Вось бляшанка з-пад тушонкі, на якім выразна бачны «1913 год». Хто яе еў? Салдат на фронце? Рабочы на заводзе?
А вось нямецкі партабак з загадкавым надпісам «Fata Morgana» — фата-маргана, міраж. Як ён трапіў у смаргонскую вёску?
Вось рыльца бутэлькі з мудрагелістым коркам, які закаркоўваўся спецыяльным металічным механізмам.
У «музеі» ёсць старадаўнія бутэлькі, цяжкія і грунтоўныя, якія памятаюць смак зусім іншага часу. Магчыма, іх разлівалі для сямейных свят ці каб адзначыць доўгачаканае мірнае неба.
Музей расце не толькі намаганнямі калекцыянера. Сябры, суседзі, сваякі, ведаючы аб незвычайным захапленні Эдуарда Іванавіча, зараз нясуць усё, што здаецца старым і цікавым. Яны ведаюць — тут нішто не прападзе, тут усяму знойдуць месца.
Цяпер чытаюць
Завадчанін Ігар, які вяртаўся дадому бухім, упершыню ў жыцці едзе за мяжу. А яшчэ ён халасты8
Каментары