Новае даследаванне паказала цікавую асаблівасць у зносінах нашых гадаванцаў: каты, здаецца, думаюць, што мужчынам патрабуецца больш гучных сігналаў, каб звярнуць на сябе ўвагу.
Гаспадары сабак звычайна ўпэўненыя, што добра разумеюць сваіх гадаванцаў, а вось гаспадары катоў часта губляюцца ў здагадках наконт паводзін сваіх улюбёнцаў. Катоў даследавалі менш, чым сабак, збольшага таму, што гэтыя жывёлы аддаюць перавагу знаходжанню дома і дрэнна пераносяць лабараторныя ўмовы. Аднак турэцкія навукоўцы паспрабавалі зазірнуць у іх прыватнае жыццё.
Пра вынікі іх даследавання, апублікаваныя ў часопісе Ethology, расказвае The New York Times. Даследчыкі папрасілі добраахвотнікаў надзець непрыкметныя камеры і запісаць першыя хвіліны свайго вяртання дадому, паводзячы сябе максімальна натуральна.
Прааналізаваўшы запісы 31 удзельніка, навукоўцы выявілі выразную сувязь: каты мяўкаюць значна часцей, калі сустракаюць гаспадароў.
У сярэднім пры сустрэчы з мужчынамі каты выдавалі каля 4,3 мяўкання (альбо іншых гукаў, такіх як вуркатанне) за 100‑секундны адрэзак часу. Для жанчын гэты паказчык складаў усяго 1,8 раза. Ніякія іншыя фактары — ні пол і ўзрост жывёлы, ні наяўнасць іншых катоў у доме — не паўплывалі на вынік так моцна, як пол чалавека.
Каманда вылучыла гіпотэзу, што мужчынам патрабуюцца больш відавочныя гукавыя сігналы, каб заўважыць патрэбы свайго ката і адрэагаваць на іх. Іншымі словамі, даследчыкі мяркуюць, што многія каты прыйшлі да высновы: мужчыны не заўсёды ўважліва слухаюць ці разумеюць тонкія намёкі, таму жывёлы скарэктавалі свае паводзіны і сталі больш «гучнымі». Жанчыны ж, паводле ранейшых даследаванняў, схільныя больш размаўляць са сваімі гадаванцамі і лепш счытваюць іх сігналы.
Аднак іншыя навукоўцы заклікаюць ставіцца да гэтых высноў з асцярожнасцю. Эвалюцыйны біёлаг Джонатан Лосас адзначае, што гіпотэза пра «няздагадлівасць» мужчын гучыць праўдападобна, але выбарка ў даследаванні была занадта малой. Акрамя таго, нельга выключаць, што мужчыны і жанчыны маглі па-рознаму выконваць інструкцыі падчас эксперыменту.
Аўтары працы прызнаюць, што на вынікі маглі паўплываць і культурныя асаблівасці, бо ўсе ўдзельнікі жылі ў Турцыі. Нядаўнія даследаванні паказалі, што зносіны паміж катамі і людзьмі адрозніваюцца ў розных культурах. У Турцыі мужчыны звычайна радзей уступаюць у вербальнае ўзаемадзеянне, што магло прымусіць катоў мяўкаць больш настойліва, каб дамагчыся рэакцыі.
Тым не менш, разуменне такіх нюансаў важнае для дабрабыту жывёл. Каты — майстры хаваць свае праблемы, і чым лепш людзі навучацца расшыфроўваць іх «мову», тым лепш змогуць клапаціцца пра сваіх гадаванцаў. Як адзначаюць эксперты, каты ўвесь час спрабуюць з намі размаўляць — проста людзям трэба навучыцца іх разумець.
Каментары
Ale, josc inšaja viersyja, ci heta jon vitaje mianie, ci naadvarot, laje mianie takim čynam, za doūhuju adsutnasc?.. Tut užo kožny vyrašaje sam. Svaboda dumak. :)
дык вось, што да гукаў... дужа рэагуе на гукі. шум вады... адчыненне дзвярэй... калі мы прыходзім... і інш. рэагуе на мой голас. як жаночы. у валнісцікаў асаблівасць такая. са мной ён гучней размаўляе і кажа фразы "Эрнесто хороший попугай" і інш. з мужам больш гуляецца