U novym vypusku TOKu śviatar Alaksandr Kuchta vykazaŭ svoj pohlad na «asabistaha śviatara» Łukašenki, ajca Fiodara Poŭnaha.
Alaksandr Kuchta vielmi skieptyčna adnosicca da vyznačeńnia ajca Fiodara Poŭnaha jak asabistaha śviatara Łukašenki:
«Dumaju, što tam usio nie tak prosta. Mahčyma, u ajca Fiodara Poŭnaha byli niekatoryja stasunki z Łukašenkam. Ja hetaha nie viedaju. Ja nie byŭ śviedkam. Ale ja nie dumaju, što Łukašenka — toj čałaviek, jakomu patrebien śviatar, jaki ŭvohule viedaje, što takoje spoviedź i choć raz tam byŭ u svaim žyćci».
Toje, što pamiž Łukašenkam i Poŭnym skłalisia dastatkova blizkija adnosiny, Kuchta tłumačyć inšymi abstavinami:
«Jość teoryja, što ajciec Fiodar Poŭny kaliści byŭ śviatarom, praź jakoha Łukašenka razmaŭlaŭ z carkvoj. Tamu što, naprykład, u mitrapalita Fiłareta chapała niezaležnaści, mocy i prosta rozumu na toje, kab vielmi blizka nie siabravać z uładaj. Jon trymaŭ vakoł siabie niekalkich ludziej, jakija prymali na siabie ŭdar ułady i trymali dystancyju pamiž Fiłaretam i Łukašenkam. Jakaja-nijakaja, ale jana była.
A Poŭny pajšoŭ abdymacca-całavacca i tamu byŭ ulubionym śviatarom Łukašenki. Potym pry mitrapalicie Paŭle — toje samaje. (…) U jaho była stupień niezaležnaści. I tamu Poŭny byŭ patrebien».
Situacyja, pa słovach Kuchty, źmianiłasia, kali mitrapalitam staŭ Vienijamin, jaki pačaŭ sam kamunikavać z Łukašenkam.
«Poŭny staŭ prosta niepatrebny. Dziela čaho całavacca z ajcom Fiodaram, kali jość mitrapalit Vienijamin? I voś, naprykład, toj vialiki chram (Usich Śviatych. — NN), jaki ajciec Fiodar kaliści budavaŭ… Jon užo nie nastajaciel hetaha chrama. Nastajaciel tam mitrapalit Vienijamin. Jon pryjšoŭ i skazaŭ: «Ja — mitrapalit. Majo. Addajcie».
Hladzicie całkam:
Kamientary