Navina pra toje, što kampanija niaviestki Łukašenki Hanny Siałuk pradała karaokie-šou kanału STB za miljon jeŭra, nie zastałasia niezaŭvažnaj u tyktoku. Ludzi vykazvajucca, a boty sprabujuć raźviarnuć situacyju na karyść siamji Łukašenkaŭ.
Najbolš kamientaŭ sabrała poŭnaja horyčy replika. «A na injekcyju dla dziciaci klančać u Miełstroja. Viesialimsia dalej».
Kamientaŭ takoha rodu niamała: «Hospadzie, što robicca. A chvorych dzietak kolki. A dapamohi niama ad dziaržavy», «Košt ukołu dla dziciaci, jaho žyćcio», «Lepš by chvorym dzieciam addali. Ich stolki vuń šmat, jakim patrebna lačeńnie».
Załajkanyja i tyja kamienty, u jakich adznačajuć, što čarhovy finansavy pośpiech niaviestki Łukašenki byŭ całkam čakanym.
«Chto b sumniavaŭsia», «A chto b sumniavaŭsia. Treba ciahnuć, pakul va ŭładzie», «Nu a kamu ž dumali jašče».
Adzin z karystalnikaŭ razharnuŭ hetuju dumku ŭ bolš iraničny kamientar: «Jakija ž hetyja Łukašenki haspadarlivyja. Usio ŭ dom, usio ŭ siamju ciahnuć».
Inšyja kamientatary nie šukajuć składanych tłumačeńniaŭ i adkryta źviazvajuć pośpiech Hanny Siałuk ź jaje svajactvam z Alaksandram Łukašenkam. «Maŭču, usie zrazumiejuć».
Kamientatary zhadvajuć i prorvu pamiž zarobkami «prostych ludziej» i dachodami łukašenkaŭskaj elity:
«Boža-boža, što vyrablajuć bahatyry», «Bal padčas čumy. Kali narod ličyć kapiejki, kab vyžyć, elita praciahvaje viesialicca za padatki naroda».
Častka karystalnikaŭ vykazvaje svoj pratest abyjakavaściu, zajaŭlajučy, što nie źbirajucca hladzieć novy prajekt: «Chto ich hladzić», «Nie hladžu ničoha», «Nikoli nie hladzieŭ i hladzieć nie budu».
Na fonie abureńniaŭ u kamientarach źjavilisia i abaroncy Hanny Siałuk, i imaviernyja boty, jakija paŭtarajuć adnolkavyja pasłańni. Pieršaje ź ich — «Hanna vielmi talenavitaja i pryhožaja».
«Hanna vielmi talenavitaja. Tvorčaść zaŭsiody ŭ canie», «I što? Hanna talenavitaja, pryhožaja, naša biełaruska. U jaje vielmi dobra ŭdajecca. Tak i treba. A što tyčycca, kolki atrymała, — nie ličycie, nie zajzdroście», «Małojca, niachaj zajzdrościać».
Druhi naratyŭ — zakliki nie leźci ŭ čužyja spravy. «Ličycie svaje hrošy, a nie niaviestki Łukašenki. Nadta šmat viedajecie…», «Nie treba nam pra heta viedać».
Treciaja hrupa stavić pad sumnieŭ samu infarmacyju: «A chto vam skazaŭ, što jana atrymała», «Čarhovaje tryźnieńnie. Usie ŭsio viedajuć. I sumy, i jak, i dzie, i pa čym…. Usie sakrety im vykłali», «Nie fakt, što infarmacyja praŭdzivaja».
«Kali b takija hrošy atrymała nie niaviestka Łukašenki, a jakaja-niebudź Łalita ci Lera, to nichto b i nie zaŭvažyŭ. A tut kaniec śvietu», — piša praŭładny kamientatar.
Adnak na hety arhumient zapiarečyli: «U tym ža i sprava, što nichto b nie zaŭvažyŭ, tamu što heta NARMALNA, kali jakaja-niebudź Łalita ci Lera svaim rozumam takimi hrašyma varočajuć. A toje, što nabližanyja da karmuški, — nie narmalna».
«Kali pa-razumnamu, to svajaki nie pavinny zajmacca biznesam», — tak miarkuje čałaviek pra situacyju.
Ciapier čytajuć
«Ruki preč ad sasisačak!». U sacsietkach horača abmiarkoŭvajuć baraćbu Łukašenki z kavaj na zapraŭkach. Niekatoryja zaklikajuć dziejničać bolš žorstka1919
Kamientary