«90% рэчаў — ад беларускіх дызайнераў». Мінская айцішніца паказвае свой патрыятычны гардэроб
Мінчанка Наталля Залатарова працуе ў сферы ІТ і захапляецца модай. Толькі на шопінг яна адпраўляецца не ў Мілан, а ў айчынныя крамы. 90% яе гардэробу — адзенне і аксесуары беларускіх дызайнераў. Наталля паказала свае вобразы і расказала, ці дорага гэта — купляць беларускае і на якія брэнды варта звярнуць увагу.
Наталля ўспамінае, што ўсё пачалося з яе асабістай цікавасці да рукадзелля. У школе на ўроках працоўнага навучання вышывала і вязала, дома ляжалі купленыя мамай часопісы тыпу «зрабі сам». А калі пачалі развівацца сацыяльныя сеткі, мінчанка стала падпісвацца на розных майстроў.
Першымі дызайнерамі, з творчасцю якіх яна пазнаёмілася, былі Настасся Мірановіч, Настасся Ларыёнава і Юлія Ачыновіч.
— На той момант я выйшла з дэкрэту, і мне патрэбна было новае адзенне, але з мас-маркетам у нас было не вельмі добра. Калі хочаш штосьці купіць — ЦУМ, ГУМ са стандартнымі меркамі і растоўкай на 170 см. Я, маленькі чалавек 40-га памеру, не магла там нічога падабраць. Таму мяне прыцягнула, што дызайнеры маглі зрабіць рэч пад цябе — напрыклад, штаны ўшыць, блузку падагнаць.
Многія брэнды Наталля адкрыла для сябе на Беларускім модным маркеце — кірмашы дызайнерскага адзення і аксесуараў. Напрыклад, там яна ўбачыла славутыя світшоты з бусламі Вольгі Кардаш.
— Мяне вельмі зачапіла ідэя прынта. Я сама з Палесся, бабуля ў Століне жыла. Шчаслівае дзяцінства асацыявалася ў мяне менавіта з бусламі. І я адразу ў гэты прынт улюбілася.
Цяпер большасць рэчаў з гардэробу айцішніцы — дызайну Вольгі Кардаш.
— Яна мне спадабалася сваёй мінімалістычнасцю. У яе складаны крой, але пры гэтым простыя рэчы. А асобныя дэталі дадаюць жаноцкасці — адкрытыя спінкі, разрэзы, банцікі на рукавах.
Сярод любімчыкаў Наталлі — брэнд Limitedminsk (у іх можна знайсці базавыя касцюмы і світшоты з нацыянальным матывам), Zibra (за ручную вышыўку і інтэрпрэтацыю карцін Жаана Міро), сёстры Дубаенка (шыюць добрыя шарсцяныя касухі, трыкатажныя сукенкі і касцюмы). Уборы для выхаду ў свет мінчанка раіць шукаць у Юліі Латушкінай. Верхняе адзенне — у Citydzen i LSD.
З дызайнераў Наталля адзначае таксама брэнд Leorgofman.
— Гэта адзенне прэміум-класа, я б сказала. У іх калекцыях прасочваюцца сусветныя модныя тэндэнцыі.
Што да аксесуараў, то мінімалістычныя ўпрагажэнні з металу на кожны дзень Наталля выбірае ў Karavai (у іх таксама ёсць цікавыя калье-трансформеры), яркую біжутэрыю з дэкаратыўнай смалы — у Vanilla Naomi. Сярод фаварытаў — і дызайнер Міла Ігнацік, якая лепіць рэалістычныя кветкавыя ўпрыгажэнні.
Тыя 10% гардэробу, якія не ад беларускіх вытворцаў, складаюць базавыя рэчы (тыя ж джынсы, цішоткі) і трэндавыя. Наталля тлумачыць: няма сэнсу набываць у мадэльераў адзенне, якое хутка выйдзе з моды.
— Так, апранацца ў беларускіх дызайнераў дорага, — прызнаецца мінчанка. — Бо працоўных рук у іх мала, тканіны дарагія, арэнда памяшканняў шмат каштуе. Дызайнеры закладаюць у цану ўсе рызыкі адзінкавай вытворчасці.
Колькі грошай спатрэбіцца, каб апрануцца ў сваё? Світшоты ў асноўным каштуюць каля 200 рублёў, сукенкі — 300, паліто — усе 600.
— Ёсць тыя, хто выстаўляе завышаныя цэны, а ёсць і тыя, хто ідзе насустрач пастаянным кліентам і дае вялікую зніжку, — дзеліцца Наталля.
За такія грошы можна дазволіць сабе замежнае адзенне прэміум-класа. Але, кажа мінчанка, у яе ёсць прычыны падтрымліваць беларускіх вытворцаў.
— Я разумею, наколькі гэта цяжкая праца — рабіць штосьці рукамі. Гэта не проста сеў і сабраў тры пацеркі. Майстроў насамрэч, якія выпускаюць упрыгажэнні, шмат, але не ўсе яны сумленныя — некаторыя проста капіруюць ідэі іншых і купляюць камплектуючыя на кітайскіх сайтах. Яны не ўкладаюць у рэчы душу. А ёсць дызайнеры ўнікальныя, якія прапануюць штосьці новае. І вось пра такіх я хачу расказваць, бо іх павінны ведаць.
Наталля дадае: на тое, каб хадзіць па крамах мас-маркета і шукаць годныя рэчы, ёй шкада часу. А ў дызайнераў яна ўжо ведае асартымент і дакладна можа сказаць, што ёй падыдзе. Плюс адзенне з аўтарскіх калекцый добра спалучаецца між сабой.
З некаторымі творцамі Наталля паспела пазнаёміцца асабіста.
— Для мяне дызайнер уяўляўся чымсьці чароўным. Думала, што гэта недасягальныя асобы. А аказалася, усе людзі простыя, адкрытыя, з нялёгкім шляхам да сваёй мары.
У дызайнерскім адзенні мінчанка часта збірае кампліменты.
— У падарожжах за мяжой да мяне падыходзяць спытаць, што гэта за рэчы. Асабліва кітайцы цікавяцца. Людзі адразу заўважаюць, што ты апрануты нестандартна.
Цяпер чытаюць
«Пра сустрэчу Луку заўсёды прасілі перадаць Пуціну». Шустэр расказаў, як Лукашэнка прапаноўваў свае паслугі амерыканцам1
Каментары