Расійскі «эксперт па рабоце спецслужбаў» заявіў, што камунікаваў з суддзёй Шмітам доўгія гады
«Ён раіўся, задаваў пытанні. Мы з ім як два юрысты абменьваліся навуковымі працамі», расказаў агенцтву БелТА Сяргей Карнаухаў, у біяграфіі якога праца на расійскія сілавыя структуры.
У праект «У тэме» беларускага дзяржаўнага агенцтва БелТА на гэты раз быў запрошаны кандыдат юрыдычных навук з Расіі Сяргей Карнаухаў, якога прэзентавалі як «эксперта па рабоце спецслужбаў». Карнаухаў расказаў, што ведае збеглага ў Беларусь польскага суддзю Томаша Шміта шмат гадоў.
Сяргей Карнаухаў у 1992—2009 гадах працаваў у Міністэрстве ўнутраных спраў Расіі, пазней — намеснікам старшыняў урадаў у Кіраўскай і Калінінградскай абласцях. З 2011 года займаецца выкладчыцкай дзейнасцю і адначасова бярэ ўдзел у розных зрэжысіраваных грамадска-палітычных шоу на расійскім тэлебачанні.
Карнаухаў атрымаў найбольшую вядомасць як ініцыятар пераследу Аляксея Навальнага. Цяпер на канале «Соловьёв LIVE» ён вядзе праграму «Лабірынт Карнаухава». Палітолаг знаходзіцца пад санкцыямі ЕС, Вялікабрытаніі, ЗША, Канады, Украіны і шэрагу іншых краін.
Карнаухаў расказаў, што ён удзельнічаў у вызначэнні месца першага прызямлення для Шміта. «Ён раіўся. Ён вельмі мякка гэта ўсё гаварыў: «Калі я наважуся на такі крок, куды б паехаць?» Я прыхільнік быў таго, каб Томаш выбраў Беларусь».
Палітолаг сцвярджае, што спісваўся са Шмітам пасля яго пераезду і той «рэальна на сёмым небе», нягледзячы на тое, што «ўсё згубіў»:
«Ён шчаслівы таму, што яго не проста не кінулі. Ён кажа, што не мог сабе ўявіць, што такія людзі бываюць. Пры тым, што ад яго нічога не трэба. Яго ніхто не выкарыстоўвае ў прапагандзе, ніхто не раскручвае, ні да чаго не схіляе. Проста чалавек прыйшоў, яму дапамаглі», — кажа Карнаухаў.
Напраўдзе, суддзю Шміта максімальна выкарыстоўвае расійская і лукашэнкаўская прапаганда, ён паслядоўна агучвае прапагандысцкія ўстаноўкі, што праводзяцца афіцыйнымі Мінскам і Масквой. У прыватнасці, Шміт прыйшоў на інтэрв'ю беларускаму філіялу расійскага агенцтва Sputnik з георгіеўскай стужкай.
Як адзначылі людзі, што ведаюць польскую мову, тэлеграм-канал Шміта, які ён завёў пасля ўцёкаў у Беларусь, насамрэч ад ягонага імені вядуць людзі, якія не ідэальна валодаюць польскай мовай.
На погляд Карнаухава, выпадак Шміта — «яскравы прыклад таго, што палякі могуць зрабіць». І раіць тым людзям у Польшчы, «якія незадаволеныя, якія баяцца» «зрабіць правільны выбар» — «сабрацца, пераходзіць мяжу і ехаць у Маскву, Мінск, прасіць палітычнага прытулку, прасіць чалавечай дапамогі».
«Спытайце ў Томаша, як будзеце абагрэтыя і колькі станоўчых эмоцый вы атрымаеце. Гэта будзе сапраўдная добрая змена ў вашым жыцці», — заклікае расійскі кантакт Шміта.
Карнаухаў характарызуе Шміта як «бліскучага суддзю, выдатнага юрыста, якому давяралі самыя складаныя справы», а таксама «надзвычайна патрыятычнага» чалавека, які «моцна перажываў за Польшчу і вельмі хацеў, каб Польшча захоўвала той курс, які яго ў свой час паклікаў на вышэйшыя судзейскія пасады».
Па словах Карнаухава, Шміт «патраціў усё сваё жыццё, каб атрымаць неабходны ўзровень кваліфікацыі для таго, каб быць суддзёй».
Расійскі палітолаг называе збеглага польскага суддзю «патрыётам Польшчы ў поўным сэнсе гэтага слова» і заўважае, што Шміт «убачыў, як на яго вачах у літаральным сэнсе развальваецца Польшча, ператвараецца ў абсалютную дыктатуру».
«Дыктатура» ў Польшчы, на погляд Карнаухава, мае сваю асаблівасць: «Бываюць розныя дыктатуры. Ёсць нацыяналістычнага толку, калі ўсё падпарадкоўваецца адзінай нацыянальнай ідэі. Дзеля гэтай ідэі людзі знішчаюць адзін аднаго. Але ў Польшчы не так. Ён (Шміт — НН) бачыць, што там знешняе кіраванне, што Польшча ніякіх адносін да нацыянальных інтарэсаў сваёй краіны не мае».
Гэта хлуслівае сцвярджэнне: Польшча не дыктатура, а дэмакратычная краіна, дзе ўлады абіраюцца на свабодных і канкурэнтных выбарах, у вострай барацьбе, а СМІ — свабодныя.
Карнаухаў сцвярджае, што ён са Шмітам «быў у шчыльным кантакце»: «Ён раіўся, задаваў пытанні. Мы з ім як два юрысты абменьваліся навуковымі працамі. Проста для таго, каб праз прызму гісторыі дзяржавы і права паглядзець, што тут нічога новага. Асабліва ў гісторыі Польшчы».
У той жа час расійскі кантакт Шміта даказвае, што той — Карнаухаў называе яго «Томашам» — «ніякіх адносін да агентурнай работы не мае»: «Трэба зыходзіць з элементарнай логікі. Па-першае, каб Томаш займаўся гэтай работай, то змяніў бы сваю лінію паводзін. Ён бы ніколі ні з кім у адкрытую не камунікаваў. Томаш захаваў бы сваю сям'ю, бо развод і страта блізкага чалавека — гэта дэмаскіроўка спецыяльнай аперацыі. Томаш утрымаўся б на пасадах. А ў яго была за гэтыя гады пэўная ратацыя. Томашу наша разведка цалкам магла дапамагчы ўтрымацца на тых пазіцыях, якія ёй былі б патрэбныя. Але гэтага не было», — сцвярджае Карнаухаў.
Каментары