Пазняк: Рэальным палітычным капіталам і гістарычнай легітымнасцю валодаюць толькі Беленькі, Навумчык і Пазняк
Ветэран беларускага руху Зянон Пазняк напісаў артыкул пад назвай «Эліты і псеўдаэліты», у якім у праламленні да беларускай сітуацыі да першай групы залічыў сябе і сваіх паплечнікаў ды аднадумцаў, а да другой — усіх астатніх.
Найперш Зянон Пазняк дае ўласнае азначэнне, што такое эліты, а што — псеўдаэліты. Паводле яго меркавання:
«Нацыянальная беларуская эліта ствараецца ўнутрана (іманентна) у выніку развіцця нацыі і адпавядае нацыянальным інтарэсам нацыі. Псеўдаэліта ствараецца вонкавымі сіламі для змагання супраць развіцьця беларускай нацыі і дзеля прыкрыцця знешнімі сіламі сваёй антынацыянальнай антыбеларускай палітыкі. Псеўдаэліта не выяўляе нацыянальных інтарэсаў, знаходзіцца пад знешнім палітычным уплывам і, як правіла, пад знешнім фінансаваннем».
Адпаведна і сярод чыннікаў, якія стаяць «у падножжы расейскага генацыду народаў», Пазняк бачыць ліквідацыю нацыянальнай эліты і стварэнне псеўдаэліты — «гэта значыць найперш — каланіяльнай інтэлігенцыі, якая ў перспектыве таксама мусіць быць ліквідаваная».
Правёўшы экскурс у далёкую гісторыю і назваўшы прыклады стварэння беларускіх псеўдаэліт там — «Белорусское общество» пад кіраўніцтвам Лукаша Саланевіча ў пачатку XX стагоддзя і «ў асноўным агенты НКВД і сталінская савецкая інтэлігенцыя» ў 1920-1940-х гадах, — Пазняк пераходзіць да разгляду сітуацыі, якая склалася ў тыя часы, калі на палітычную арэну выйшаў ён сам з паплечнікамі:
«Пасля смерці Сталіна адбываецца дыферэнцыяцыя ў асяроддзі савецкай псеўдаэліты, з'яўляецца нацыянальна-культурніцкі накірунак. У 1980-х гадах, разам з крызісам СССР, з'яўляецца актыўная змагарная і нацыянальна-арыентаваная беларуская эліта (найперш Беларускі Народны Фронт «Адраджэнне»). Яна стала авангардам нацыянальнага руху і прывяла да незалежнасці Беларусі».
Аднак жа такая сітуацыя пратрымалася толькі каля дзясятка гадоў:
«У 1999 годзе беларуская нацыянальная эліта была расколата сумеснымі намаганнямі Масквы і лева-ліберальнай Эўропы (перш за ўсё, немцамі). Адразу ж, у 2000-м годзе, гэтымі ж сіламі была арганізацыйна створана гібрыдная псеўдаэліта (псеўдаапазіцыя), якая існавала пад уплывам Масквы, КГБ і фінансаваннем Еўразвязу».
Тады «нацыянальная палітычная эліта (перш за ўсё КХП-БНФ) была адсечана ад інфармацыйных працэсаў, абмежаваная ў дзейнасці і існаванні, хаця якраз тое, што яна зрабіла, змагаючыся пад рэжымам, было істотным для нацыі».
У «псеўдаэліты» ж становішча было больш спрыяльным, і менавіта з яе разбуральнай дзейнасцю Пазняк звязвае тое, што адбывалася ў 2020 годзе і пасля:
«У 2020-м годзе правакацыйная стаўка Масквы на псеўдаэліту і на агентуру ў справе замены сатрапа Лукашэнкі шляхам паслявыбарных масавых пратэстаў правалілася і вылілася ў жудасныя рэпрэсіі супраць усяго беларускага нацыянальнага народа. Прарасейская група, сфармаваная для патрэбы выбараў у Беларусі Газпрамам і ФСБ (Ціханоўская, Цапкала, Лябедзька, Дабравольскі і інш.), была выведзена за мяжу пад уплыў і фінансаванне Еўразвязу».
Зусім іншая сітуацыя ў тых, каго Зянон Пазняк залічвае да «эліты»:
«Беларускія нацыянальна-вызвольныя дзеячы, выгнаныя з Беларусі на эміграцыю, засталіся там на ўмовах валанцёрства і самаарганізацыі. Беларуская нацыянальная палітычная эліта за мяжой амаль цалкам выключана з палітыкі Еўразвязу і з еўрапейскай інфармацыі. (Тут пасіўны метад змагання левай Еўропы з беларускай нацыянальна-вызвольнай дзейнасцю.) Але менавіта ідэі і практыка гэтай нацыянальнай эліты адпавядаюць нацыянальным інтарэсам Беларусі. Якраз тут жыве нацыянальная будучыня Беларусі».
Пасля гэтую групу ён вызначае і больш канкрэтна:
«У беларускім палітычным полі рэальным палітычным капіталам і рэальнай гістарычнай легітымнасцю цяпер валодаюць толькі Дэпутаты Незалежнасьці (дэпутаты БНФ), тыя дэпутаты Народнага Фронту ў парламенце, якія рэальна выбраныя народам, якія рэальна здабылі Незалежнасць Беларусі, рэальна дамагліся спынення дзейнасці Камуністычнай партыі ў Беларусі, рэальна стварылі асноўнае заканадаўства дэмакратычнай Рэспублікі Беларусь, рэальна адкрылі праўду пра Чарнобыльскую катастрафу, рэальна здабылі ўлікі для суду над Расіяй за генацыд Беларускага народа ў 1920-1940-х гадах (Курапаты), рэальна дамагліся стварэння беларускага войска, беларускіх грошай, нацыянальнай фінансавай сістэмы, усталявання дзяржаўнай нацыянальнай сімволікі, канстытуцыйнай дзяржаўнасці беларускай мовы, беларускай школы і ўсяго іншага, на чым трымаецца існаванне нашай дзяржавы — Рэспублікі Беларусь».
Але частка гэтых дэпутатаў, якія дагэтуль жывуць, застаюцца ў Беларусі і «якія прайшлі праз арышты і вязніцу, цяпер, ва ўмовах рэпрэсій, не маюць магчымасці праводзіць актыўную палітычную дзейнасць. Затое:
«За мяжой Беларусі дзейнічаюць Юры Беленькі, Сяргей Навумчык, Зянон Пазняк. Мы, Дэпутаты Незалежнасці, усведамляем свой палітычны грунт, сваё палітычнае права на вырашэнне пытанняў уратавання Айчыны і сваю адказнасць перад гісторыяй і народам. Нягледзячы на навакольную псеўда-мішуру і фальшывасць, будзе так (і было так), як кажуць і робяць патрыёты і беларускія нацыянальныя барацьбіты».
Пазняк: Трамп ліквідаваў усю гэтую шпану, якая гаворыць пра 160 палоў
Пазняк пайменна пералічыў агентуру
«Нават мой сябар Пазняк мяне ўжо не папракае». Лукашэнка паразважаў пра беларускі нацыяналізм і ці хапае яго ў Беларусі
Пазняк кажа пра хуткія перамены ў Беларусі: Спадзяюся, я ў гэтым паўдзельнічаю
Пазняк: Кэралайн Лівіт — гэта проста знаходка веку
Каментары