Łukašenka apraŭdvaŭsia pierad Naryškinym za paškodžańnie kaštoŭnaha rasijskaha samalota
Alaksandr Łukašenka siońnia ŭ Minsku sustreŭsia z kiraŭnikom Słužby źniešniaj raźviedki Rasii Siarhiejem Naryškinym.
Spačatku jon zakranuŭ vajnu va Ukrainie, nazvaŭšy jaje śpiecyjalnaj vajennaj apieracyjaj, i tradycyjna zajaviŭ pra źniešnija pahrozy.
«U suviazi z roznymi padziejami ŭ śviecie, i nie apošniaja pryčyna tut i antyterarystyčnaja SVA Rasijskaj Fiederacyi — apieracyja, jakaja prymusiła nas z usich bakoŭ pahladzieć na ŭsie struktury siłavoha błoka. Jak ja časta kažu, nie było b hetaha, dyk treba było b prydumać, kab nas dzieści padšpilić. Tamu pačali aktyŭna pracavać. Ale pahrozy vielmi surjoznyja. Časam niejmaviernyja», — skazaŭ Łukašenka.
Jon panarakaŭ, što śpiecsłužby nie za ŭsimi mohuć uhnacca «z ulikam imklivaha raźvićcia roznych techničnych srodkaŭ».
«My nie ad boha, i ŭsio praduhledzieć nie možam, — niby apraŭdvaŭsia jon za paškodžany rasijski samalot, jaki stajaŭ u Mačuliščach.
— I ŭ nas, i ŭ vas źjaŭlajucca roznaha rodu admarozki mienavita ŭnutry hramadstva, na jakich robiać staŭku zamiežnyja terarysty [heta chłuślivaje śćviardžeńnie, Ukraina viadzie abarončuju vajnu — NN]. Ich inakš nie nazavieš. Heta nie raźviedka, nie kontrraźviedka, heta prosta našy vorahi. Jany (apanienty i vorahi za miažoj) znachodziać u našym łahiery, jak pryniata kazać, adpaviednych ludziej, robiać na ich upor».
Łukašenka zajaviŭ, što za dyviersiju ŭ Mačuliščach jany zatrymali «bolš za 30 pamahatych».
«Jany adkul? Jany byłyja i sapraŭdnyja svołačy, jakija žyvuć u našym hramadstvie (inakš ich, brydotu hetuju, nazvać nie mahu), jakija dapamahajuć ździajśniać supraćpraŭnyja dziejańni. Tym bolš terakty na ŭłasnaj ziamli, suprać svaich ža suajčyńnikaŭ» [heta chłuślivaje śćviardžeńnie, u Mačuliščach byŭ atakavany rasijski samalot, ź jakoha ažyćciaŭlałasia naviadzieńnie rakietnych udaraŭ pa Ukrainie, nichto ź ludziej nie paciarpieŭ — NN].
KDB pryhraziŭ fihurantam kryminalnaj spravy pa dyviersii ŭ Mačuliščach śmiarotnym pakarańniem
Stała viadoma pra muža i žonku, zatrymanych pa spravie dyviersii ŭ Mačuliščach
-
Śviatłana Aleksijevič raskazała, jakuju knihu vypuścić nastupnaj. Jana nie pra kachańnie, jak płanavałasia raniej
-
Łukašenka raskazaŭ, što karova pavinna stajać u pałacy, i kožnamu nieabchodna «choć pa dźvie barazionki» bulby pasadzić
-
Kamisija ci admova: jakija banki hatovy ŭziać u vas nie samyja idealnyja kupiury
Kamientary