Tvoraŭ hetaha vybitnaha mastaka nie zastałosia ŭ Biełarusi. Ciapier jość mahčymaść ich pabačyć
Symon Čachovič napisaŭ 44 karciny dla Połackaha jezuickaha kalehiuma. Jon zaraziŭsia baroka, kali dva dziesiacihodździ vučyŭsia ŭ Rymie, i staŭ najlepšym mastakom XVIII stahodździa na našych ziemlach.
Symon Čachovič pražyŭ niazvykła doŭhaje dla tych časoŭ žyćcio: 86 hadoŭ (1689—1775). I vyhadavaŭ nastupnaje pakaleńnie mastakoŭ. Jahonaja poźniebaročnaja maniera była ŭžo nie ŭ modzie ŭ Jeŭropie, dzie zapanavali inšyja styli. Ale ŭ Biełarusi, Litvie, Polščy, Ukrainie Čachoviča lubili. Mastakoŭ roŭnych jamu tady nie było.
Uračystaść, paradnaść, pyšny dekor adpaviadali hustam našych prodkaŭ toj epochi — jahonyja karciny zamaŭlali sabie jak cerkvy, tak i mahnaty.
Partrety, ale taksama siužety ź Biblii, žyćciaŭ śviatych — Čachovič pracavaŭ u pałacach Sapiehaŭ, Tyškievičaŭ, Asalinskich, Žavuskich. Pastelnyja, čystyja kolery jahonych karcin stvarajuć uražańnie freski.
Bolšaść relihijnych kampazicyj znachodziacca ŭ kaściołach, zafundavanych miecenatami svajho času. U pałacach ža pakidali partrety.
Symon Čachovič napisaŭ 44 karciny dla Połackaha jezuickaha kalehiuma, u tym liku partrety Papy Paŭła III, Papy Hryhoryja XIII, biskupa Jaŭstacha Vałoviča, karala Ściapana Batury. Ale ŭ vichurach XX stahodździa jany ŭsie byli vyviezienyja abo stračanyja. Zachoŭvajucca tvory Čachoviča ŭ Ruskim muziei Pieciarburha, u Varšavie, Krakavie, Vilni, Lvovie.
Ciapier tyja, chto maje vizy, majuć mahčymaść pabačyć vialikuju vystavu Symona Čachoviča ŭ Vilni — u Pałacy vialikich kniazioŭ litoŭskich.
Tudy sabrali jahonyja raboty, jakija zachoŭvajucca va Ukrainie. Tvory pryvieźli z zamka ŭ Padhorcach, dzie Čachovič pracavaŭ piać hadoŭ. Tam jon byŭ raśpisaŭšy kaścioł Śviatoha Jazepa, pałacavuju kaplicu, paradnyja i pryvatnyja pamiaškańni. Akramia taho, Vacłaŭ Žavuski, jaki vałodaŭ Padhorcami, skuplaŭ i raniejšyja karciny Čachoviča.
U spalni Žavuskaha visieła 107 karcin, i 70 z tych 107 byli tvorami Symona Čachoviča.
Vystava Čachoviča budzie pracavać u Vilni da kanca vieraśnia.
Kamientary
Malował obrazy religijne, znajdujące się w kościołach m.in. Wilna, Krakowa, Lwowa, Warszawy, Poznania, Lublina, Opola Lubelskiego, Góry Kalwarii, Starejwsi i Lubartowa. Uprawiał również malarstwo portretowe, wśród innych był autorem reprezentacyjnych portretów rodziny Ossolińskich, Sułkowskich, kanclerza wielkiego litewskiego Jana Fryderyka Sapiehy, hetmanów wielkich Klemensa Branickiego i Wacława Rzewuskiego, wojewody sandomierskiego Jana Tarły.
Zmarł w 1775 i został pochowany w krypcie warszawskiego kościoła Ojców Kapucynów.
Malował obrazy religijne, znajdujące się w kościołach m.in. Wilna, Krakowa, Lwowa, Warszawy, Poznania, Lublina, Opola Lubelskiego, Góry Kalwarii, Starejwsi i Lubartowa. Uprawiał również malarstwo portretowe, wśród innych był autorem reprezentacyjnych portretów rodziny Ossolińskich, Sułkowskich, kanclerza wielkiego litewskiego Jana Fryderyka Sapiehy, hetmanów wielkich Klemensa Branickiego i Wacława Rzewuskiego, wojewody sandomierskiego Jana Tarły.
Zmarł w 1775 i został pochowany w krypcie warszawskiego kościoła Ojców Kapucynów.