«Razam adkryvali kantynient biełaruščyny». Vincuk Viačorka zhadaŭ pra Edvarda Zajkoŭskaha
22 lipienia u 72 hady pamior viadomy biełaruski archieołah, kolišni ŭdzielnik Biełaruskaj Majstroŭni 1980-ch Edvard Zajkoŭski. Pra jaho ŭ fejsbuku ciopła pryhadaŭ siabra jašče pa tych dalokich časach, movaznaŭca i palityk Vincuk Viačorka.
Pryrodžana intelihientny, hłyboki, surjozny i ścipły — i adnačasova avanturny, žartaŭlivy, tvorčy. Rodam z Dubašoŭ, z-pad Rakava, jon nie moh nie stać śviedamym biełarusam i nie moh nie dałučycca da Biełaruskaj Majstroŭni.
My razam adkryvali prychavany ad nas savietami kantynient biełaruščyny, raspytvajučy Zośku Vieras, šukajučy rodnyja miaściny Łastoŭskaha, vandrujučy pa Marcinkievičavym krai…
Jon jak archieołah umieŭ hladzieć uhłyb ziamli, vyčytvajučy ŭ joj pasłańnie prodkaŭ: jahonaj temaj na sutyku archieałohii i archaičnaj siemantyki śvietabudovy była cełaja sietka Dziavočych hor, i suhučča nazvy ź indajeŭrapiejskim koraniem «boh» nievypadkovaje. Knihu Edvard napisaŭ, ale tak i nie paśpieŭ vydać…
My razam z łatyšami płyli ŭ vodnym rali «Dźvina-Daugava 1987», baroniačy raku ad razburalnaj pabudovy Daŭhaŭpiłskaj HES, i śpiavali himn Dźviny:
«U zołkim podychu viakoŭ
Daniesła nam ty prodkaŭ klič:
Za volu dźvinskich bierahoŭ
Nie raz išoŭ na boj kryvič.
Biažy, Dźvina, viruj, Dźvina,
Tvaja vada — tvaja ślaza,
Biažy, Dźvina, viruj, Dźvina,
Tvaja biada — maja ślaza…»
Vierš stvaryŭ Edvard, a muzyku tut ža napisaŭ byŭ Źmicier Sidarovič.
Kamientary