Łukašenka ŭ televizary: vinšavańnie ź ciažkim hodam

Hetym razam navahodniaje vinšavańnie z vusnaŭ aficyjnaha kiraŭnika hučała zusim u inšaj tanalnaści, čym hod tamu. Tady ŭraziła antyzachodniaja, kanfrantacyjnaja rytoryka. Ciapier Łukašenka zaznačyŭ: Biełaruś — jeŭrapiejskaja kraina.

Kaniečnie, i ŭ hety aficyjny tost śpičrajtery napichali prapahandysckaha šałupińnia. Kštałtu taho, što kryzis paćvierdziŭ pravilnaść biełaruskaj madeli raźvićcia :)

Miž tym za ličanyja hadziny da novaha hoda Łukašenka kazaŭ na naradzie ŭ Mahilovie, što «nieabchodna rašuča admovicca ad taktyki biazdumnaha administravańnia, biurakratyčnaj ciahaniny pry pryniaćci rašeńniaŭ u ekanamičnych situacyjach, jakija chutka źmianiajucca». I što

«sistema nahladu i roznych abmiežavańniaŭ tolki adbivaje žadańnie prymać apieratyŭnyja rašeńni na svaim uzroŭni». Narešcie, apafieoz (adrasavana viertykalnikam): «Jašče raz papiaredžvaju — pakińcie kiraŭnikoŭ pradpryjemstvaŭ u spakoi!». Ci nie krasamoŭnaja charaktarystyka sutnaści «biełaruskaj madeli», de-fakta varožaj zakonam ekanomiki?

Ale vierniemsia da vinšavańnia. Voś jašče pasaž: «Pamiatajecie, jak nas krytykavali za toje, što my nie dali pamierci siału? Ale kali hrymnuŭ praduktovy kryzis, u vyjhryšy apynulisia krainy, zdolnyja sami siabie zabiaśpiečyć praduktami charčavańnia, u tym liku i naša Biełaruś».

Mo' chto kinie spasyłku: jakija ž niahodniki beścili biełaruskuju ŭładu za toje, što nie dała pamierci siału?

Vidać, majecca na ŭvazie krytyka na adras kałhasnaha ładu dy prahramy ahraharadkoŭ. Ale ž sistema sapraŭdy nieefiektyŭnaja, i pradukty našy darahija. Vioska nie pamierła, adnak śpiłasia i ledźvie dychaje. Tak što hanarycca nadta niama čym.

Uvohule ž navahodni zvarot varta čytać miž radkoŭ. Tam, dzie hučyć admoŭje «nie», vyłaziać fobii. Najpierš heta tyčycca kryzisu.

Padkreślena prazrystymi ekivokami, što jon nie naš, a pryjšoŭ z Zachadu. «I siońnia nas nie treba pałochać hetym niaprošanym hościem. Nastupny hod budzie ciažki, ale biełarusam nie pryzvyčajvacca pieraadolvać ciažkaści, byli časy i ciažejšyja». I voś jašče: «Tak, budzie niaprosta, ale vy musicie viedać: ułada nie dapuścić abvału dy chaosu, nie zdradzić vašamu davieru. My nikoli nie zdradzim svajmu pryncypu — kłopat pra čałavieka…».

Zaŭvažcie: jakaja šalonaja kancentracyja admoŭjaŭ! Sucelnyja «nie». U stylistycy Łukašenki jany zvyčajna jość markierami taho, što jaho pałochaje.

Takim čynam, kvintesencyja u tym, što hod budzie vielmi ciažki. I naviersie zaścierahajucca mienavita abvału dy chaosu, niazdolnaści vykanać sacyjalny kantrakt.

Jak ni paradaksalna, ale mienavita navahodni padarunak ad MVF (navat bolej, čym prasili — dva z pałovaj miljardy dołaraŭ) pahražaje niepryjemnymi nastupstvami — skaračeńniem zarobkaŭ, sacyjalnych prahram, devalvacyjaj. Bo MVF daje hrošy pad kankretnyja niepapularnyja reformy.

Ich by pravieści niekalki hadoŭ tamu, na piku rasijskaha naftahazavaha dopinhu! Ale ž tady zdavałasia, što durnica budzie viečnaj.

• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0