Hałoŭnaja hierainia tekstu pra adpačynak rasijanak u Minsku pryjšła ŭ kamienty da «Našaj Nivy»
Dniami my raskazvali pra rasijanak, jakija pryjechali adpačyć u Minsk i byli ŭ šoku ad cen. Adna ź ich pryjšła ŭ kamientary ŭ tyktok «Našaj Nivy».
Nahadajem historyju. Alena ź siabroŭkami vyrašyli adznačyć u Minsku dzień narodzinaŭ. Svaje pryhody jany vykłali ŭ tyktoku. Paśla šopinhu jany zajšli pajeści i byli ździŭleny, što talerku baršču ŭ kafe možna kupić za 3,5 rubla.
«Ja chaču tut žyć!» — ledźvie nie kryčała adna ź siabrovak.
A na pytańnie, jakoj jany nacyjalnalnaści, žančyny zapisali videa na fonie Nacyjanalnaj biblijateki pad pieśniu Šamana «Ja russkij».
Rolik «Našaj Nivy» ŭ tyktoku pra heta horača abmiarkoŭvali. U kamientary pryjšła i sama Alena.
«Ja vam prahladaŭ na 100 tysiač zrabiła. Nie dziakujcie», — napisała žančyna sa smajlikami.
Adna z kamientatarak padzialiłasia, što daŭno sačyła za błoham Aleny:
«Vydatny byŭ błoh pra žyćcio. Ščyra, ja ŭ poŭnym šoku ad usich hetych videa z RB. Jakoje padmanlivaje žyćcio..»
«A što ja zrabiła? Heta humar!» — adkazała joj Alena.
Rasijanka žartuje, što niečakana prasłaviłasia.
«Ty nie prasłaviłasia, ty zhańbiłasia», — adreahavaŭ chtości.
«Čym, cikava, supakojciesia ŭžo», — adžartavałasia žančyna.
Treba skazać, što ŭ kamientarach sabralisia ludzi z roznymi pohladami. Tamu sprečki zakranuli i ŭzrovień žyćcia ŭ krainie, i biełaruskuju movu, i staŭleńnie da rasiejcaŭ na fonie vajny.
Ciapier čytajuć
«Ruki preč ad sasisačak!». U sacsietkach horača abmiarkoŭvajuć baraćbu Łukašenki z kavaj na zapraŭkach. Niekatoryja zaklikajuć dziejničać bolš žorstka1919
Kamientary
viedaje jak sałodka žyć u krainie dla žyćcia