U centry Minska znajšli čałaviečyja pareštki. Kamu jany naležać?
Čytač vydańnia «Anłajnier» Arciom prosta vyjšaŭ prahulacca na abied, a viarnuŭsia adtul z uražvajučymi fatahrafijami. Na miescy pracy budaŭnikoŭ chłopiec vyjaviŭ čałaviečyja pareštki: halonačnuju kostku i reštki čerapaŭ. Adkul heta ŭsio ŭ centry horada?
Uražlivyja znachodki byli vyjaŭlenyja ŭ rajonie Staražoŭki. Arciom raskazvaje padrabiaznaści:
«Jašče ŭčora na inšym kancy skviera ja vyjaviŭ adnu kostačku na miescy budaŭničych rabot. Jana była padobnaja da čałaviečaj, ale stopracentnaj upeŭnienaści nie było. Siońnia na tym ža miescy raskapali bolš: halonačnaja kostka, askołak čerapa — maleńki, mahčyma niemaŭlaci.
A bližej da moładzievaha teatra padčas prahułki ja ŭžo vyjaviŭ paŭnavartasny čerap. Vačnicy, zuby, usie spravy — prosta pasiarod tratuara. Padyšoŭ da budaŭnikoŭ, kažu, maŭlaŭ, mužyki, u vas tut kostki čałaviečyja. Jany adkazvajuć: «Nu, my viedajem…» — i praciahvajuć abiedać».
Dalej chłopiec vyklikaŭ milicyju, daŭ pakazańni i pajšoŭ dadomu.
Pra toje, što pareštki, chutčej za ŭsio, staryja, Arciom zdahadvajecca: raniej rajon Staražoŭki byŭ uskrainaj horada i tam raźmiaščalisia mohiłki. Ale toje, što na miescy staražytnych pachavańniaŭ ciapier prakładajecca drenažnaja sistema, krychu nie ŭkładajecca ŭ chłopca ŭ hałavie.
«Padvieźli šmat trub, miarkujučy z usiaho, kapać praciahnuć. Plus da ŭsiaho ŭ milicyi skazali, što kostki zabiaruć na ekśpiertyzu, a paśla prosta ŭtylizujuć, biez usialakich pierapachavańniaŭ. Dy i prosta heta niejak dziŭna: ludzi chodziać, čałaviečyja kostki lažać, i ŭsim abyjakava».
Pa adkazy na pytańni vydańnie źviarnułasia da kandydata histaryčnych navuk Siarhieja Buśko. Toj paćvierdziŭ: pareštki sa staražytnych mohiłak. Tolki voś jakich mienavita — treba raźbiracca.
«Na terytoryi sučasnaj Staražoŭki było adrazu dvoje bujnych mohiłak. Adny — pravasłaŭnyja, dzie chavali haradžan na miažy XVIII-XIX stahodździaŭ. Jany znachodziacca bližej da carkvy Maryi Mahdaliny — chutčej za ŭsio, chłopiec znajšoŭ pareštki mienavita ź jaho. Druhija mohiłki raźmieščanyja krychu dalej, jany byli vajskovymi, raźmiaščalisia pobač z terytoryjaj vajskovaha łazareta, i tam chavali zahinułych sałdat časoŭ Pieršaj suśvietnaj».
U siamidziasiatyja hady, adznačaje historyk, hetuju terytoryju ŭžo pierakapali ŭzdoŭž i ŭpopierak, kab zabudavać novymi damami. Ale mabyć, niejkija mahiły syšli hłybiej u hrunt, i tolki ciapier ekskavatar dabraŭsia da ich.
Taksama Siarhiej supakojvaje Arcioma:
«Jak minimum na čas ekśpiertyzy lubyja budaŭničyja raboty buduć spynienyja i kapać dalej nichto nie budzie. A ŭsie znojdzienyja pareštki padlahajuć pierapachavańniu. Što tyčycca mienavita historyka— archieałahičnaj kaštoŭnaści, to na miescy raskopak vajskovych mohiłak mohuć być znojdzienyja kaštoŭnyja ŭznaharody, a na miescy haradskich — nacielnyja kryžyki i inšyja pradmiety pobytu».
Kamientary
Siamja Łukašenki jašče i Kanstytucyju pad siabie pierapisała i zakon ab prezidencie - niejkija harantyi ŭsim členam siamji prezidenta, nieruchomaść, hrašovaje ŭtrymańnie pažyćciova.
Ničomu historyja ich nie vučyć.
Pryjdzie prosty mužyk z ekskavataram i pierakapaje ŭsio. Biez usialakich pierapachavańniaŭ.
Russkij mir ža, Vasia, tut žyŭcom zakapajuć